vrijdag, juli 28, 2006

Pas gelezen: Waar is mijn Blackberry? van Lucy Kellaway

Lucy Kellaway, ik ken haar! Ze schrijft dikwijls editorials voor de FT. En nu is er een boek uit van haar, "een Bridget Jones voor managers", staat op de achterflap, "maar beter".

Literatuur kan je het bezwaarlijk noemen, het is meer lectuur. Wel hoogst vermakelijk. Een beetje als The Office. De eerste keer dat ik opkeek, zat ik aan pagina 93, en nog een paar uur later had ik door alle 400 pagina's geraasd.

Vakantie

Klagen klagen klagen! Mensen klagen wat af over de hitte. Ik ben er heel gelukkig mee. Slaap elke nacht buiten op mijn terras in hartje Brussel. Ga elke dag naar het zwembad (in de winter moet ik al mijn wilskracht aanspreken om mij naar de piscine honderd meter verder te slepen). Geniet nog meer van het fantastische Traffic in the Sky van Jack Johnson (op Amazon kan je een sample beluisteren). Verder beweeg ik weinig. Ik lees, ik surf, ik schrijf, ik blog en ik kook voor mijn meisje. Wat een leven! Als ik dan toch een nadeel moet bedenken wat de warmte betreft: ik verdraag mijn whiskey niet puur, ik moet er ijsblokjes bijkappen. Erg is dat niet want ik koop veeleer goedkope whiskey. Ik drink liever goedkope whiskey. Blended. Ik drink ook liever een jonge tafelwijn dan een belegen bordeaux. Ben ik daarom vulgair? Pff, maakt mij niet uit. Een mens kan zijn behoeften maar beter afstemmen op zijn portefeuille. Ik ben white middle class.

Ik vertrek op vakantie naar Frankrijk. Normaal sluit ik mij af van alle media als ik op reis ben. Nu zal ik dat niet doen: er zijn Congolese verkiezingen. De uitslag is op voorhand bekend: Kabila wint, en volgens mij haalt hij al in de eerste ronde een absolute meerderheid. Toch is het spannend vind ik.

Als het lukt, schrijf ik ook af en toe iets voor mijn blog. Ik ben heel lezergericht.

donderdag, juli 27, 2006

Op vrtnieuws.net zit het een beetje verscholen maar hun Congo-blogs zijn echt wel leuk. Ik lees liefst Poppe.

Pas gelezen: Uit naam van al de mijnen van Martin Gray

Ik zei een vriend dat ik dit boek van Martin Gray aan het lezen was, en het zei hem iets. Hij moest even in zijn indrukwekkend geheugen grasduinen, en daar was het: ja, hij had nog in de godsdienstles over die man gehoord, de man die staat voor een Job-figuur uit de 20ste eeuw, die nooit opgaf, hoeveel tegenslag hij ook had. Ik heb Martin Gray ondertussen eens op Wikipedia opgezocht: niet opgeven komt er bij hem op neer dat hij heel zijn leven lang veel vrouwen binnendeed. Dat zullen ze er in de godsdienstles niet bijverteld hebben.

In elk geval, ik vind het niet leuk een boek te lezen dat ze in de godsdienstles bespreken. Godsdienstlessen verdraaid. Dat waren niet mijn favorieten. Godsdienstleraars ook niet overigens, al heb ik in het laatste middelbaar een leuke gehad. Die had het over filosofen, vooral Nietzsche. In onze agenda moesten we dan schrijven: de betekenis van het doopsel. Of een ander sacrament. Voor als de inspectie zou komen. Nietzsche doceren was verboden voor godsdienstleraars. Of zoiets.
De beste leraars in die tijd, waren als de dood voor de inspectie. Ik heb er nog een weten uitvliegen (terwijl wij het allemaal konden horen): "Stukske verlichte pedagoog, ga jij mij ..." Dat vonden wij cool.

Martin Gray dus. Een ijverige jood die eten binnensmokkelde in het getto van Warschau. Die talloze keren uit de handen van de Duitsers kon ontsnappen, zelfs uit het vernietigingskamp Treblinka. Die naar Amerika emigreerde en daar snel stinkend rijk werd als handelaar. En die zijn nieuw gezin verloor bij een bosbrand.

Het nazi-stuk werd (te) uitvoerig beschreven; hoe hij succesvol handelaar werd in New York veel minder. Dat interesseerde mij meer. Hoe speelt iemand het klaar om in een land aan te komen waarvan hij de taal niet spreekt - Martin Gray had bovendien nauwelijks school gelopen - en hoe wordt hij dan toch steenrijk, dat wil ik wel in detail weten.

Jahjah revisited

Als het van Vlaams Belang afhangt, verliest Abou Jahjah zijn Belgische nationaliteit omdat hij in Libanon meestrijdt met het verzet.

Een grote vergissing van het Belang:

1) Jahjah strijdt niet met het verzet. Rudi Vranckx heeft hem geïnterviewd in Libanon. Jahjah loopt daar rond als waarnemer.

2) Als Jahjah zijn Belgische nationaliteit moet verliezen, dan niet omdat hij met Libanon meeheult, maar wel omdat hij die bekwam door een schijnhuwelijk.

woensdag, juli 26, 2006

House-niggers

Olmert heeft Annan duidelijk gemaakt dat hij verbijsterd was over het commentaar van de VN-chef op het gebeurde. ,,Het is ondenkbaar dat de VN een vergissing bestempelen tot een schijnbaar doelbewuste actie'', aldus Olmert.

Amai, een mens moet durven!

En Condi Rice - wat had ze een mooi eigeel mantelpakje aan - heeft met haar zogezegd vredesinitiatief dat enkel diende om tijd te winnen, bewezen dat ze is wat Harry Belafonte beweerde over haar en Colin Powell: "These are house-niggers!" Haar bazen, de oliebarons, zullen blij zijn met de brandstofprijzen.

en verder: De internationale troepenmacht in Libanon moet niet onder leiding van de NAVO komen, heeft de Franse president Jacques Chirac woensdag gezegd in een interview met de krant Le Monde. Volgens Chirac wordt de NAVO in het Midden-Oosten gezien als de gewapende vleugel van het Westen en is de organisatie daarom dus volkomen ongeschikt om een vredesmacht in die regio te leiden.
Dat het gezond verstand tegenwoordig van Chirac moet komen, het is erg gesteld!

Een halve eeuw geleden

Geschiedenisles van Mia Doornaert:

Suez maakte Nasser tot Arabische held

Naar schatting een kwart miljoen Egyptenaren waren op 26 juli 1956 samengestroomd om hun raïs te horen spreken. Ze wisten nog niet dat Gamal Abdul Nasser de wereld op stelten zou zetten.

De Egyptische president had pas twee dagen voordien besloten het Suezkanaal te nationaliseren. Drie groepen militaire ingenieurs en burgers zaten klaar om de hoofdkwartieren van de Suez Canal Company in Suez, Ismailia en Port Said te bezetten.

De nationalisatie zou worden aangekondigd in een toespraak van Nasser in zijn geboortestad, Alexandrië. Het codewoord was ,,de Lesseps''. Zodra de president de naam uitsprak van de Franse bouwer van het kanaal moesten de groepen in actie komen. De leiding lag bij de militaire ingenieur Mohammed Yoenis.

Op een balkon aan het Plein van de Bevrijding begon Nasser zijn toespraak om 19.40u. Hij had slechts enkele nota's op een stukje papier gekrabbeld maar die volstonden, naar goede Arabische traditie, voor een toespraak van twee uur en veertig minuten.

Nasser was woedend omdat de Verenigde Staten twee dagen voordien, op een voor Egypte vernederende wijze, de gevraagde financiering hadden geweigerd voor de Aswan-dam. Op dat moment had hij besloten het Suezkanaal te nationaliseren en de opbrengt voor zijn Dam te gebruiken.

Hij viel in zijn toespraak hevig uit tegen de imperialistische mogendheden die Egypte hadden uitgebuit en bedrogen. Tenslotte vermeldde hij het Suezkanaal en sprak de naam de Lesseps uit.

Nassers vertrouweling, de Egyptische topjournalist Mohammed Heikal, vertelde later: ,,De president was zo bezorgd dat Yoenis en de anderen het vitale codewoord zouden missen, dat hij die naam maar bleef herhalen. Het was de Lesseps van hier en de Lesseps van daar tot het volk zich begon af te vragen waarom hij zoveel drukte maakte over die Fransman, want zo geliefd was die niet bij de Egyptenaren.''

Maar Yoenis had het codewoord niet gemist en met de revolver in de hand maakten hij en zijn kompanen zich meester van de exploitatie van het kanaal.

Meteen had Nasser de regio in een crisis gestort. De meeste Arabische leiders waren boos omdat Nasser de Arabische Liga niet had ingelicht.

Groot-Brittannië, Frankrijk en Israël spraken in het geheim een militaire operatie af.

De Britse premier, Anthony Eden, wilde niet aanvaarden dat Nasser ,,zijn duim op onze luchtpijp heeft''. Eden had in 1938 zijn integriteit en doorzicht getoond door ontslag te nemen uit een regering die dacht Mussolini en Hitler te kunnen paaien. De Britse politicus, die een fervent Arabist was, beging echter de fout in Nasser een nieuwe Mussolini of Hitler te zien die ditmaal bijtijds moest worden afgestraft.

De Fransen haatten Nasser als de voornaamste bondgenoot van de Algerijnse rebellen die ze al twee jaar tevergeefs bevochten. Israël wilde een eind maken aan de voortdurende aanvallen die fedayin vanuit Egypte op zijn grondgebied pleegden.

Nasser had de gezamenlijke militaire operatie van de drie landen, die pas in oktober en november op gang zou komen, niet voorzien. Maar hij kwam als politieke overwinnaar uit dat conflict, want hij kreeg de steun van de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie en het grootste deel van de rest van de wereld. Er kwam een bestand onder toezicht van de VN, de gewezen Britse en Franse koloniale mogendheden stonden te kijk als papieren tijgers.

Nasser daarentegen was de held geworden van Egypte en van de ,,Arabische straat'', de man die de nationale en Arabische trots had hersteld.

Egypte toonde zich bovendien in staat het kanaal degelijk te laten functioneren.

,,Suez'' was toen overigens meer dan een kanaal, het was een mythe, een symbool van menselijke visie en durf om dwars door een woestijn twee zeeën met elkaar te verbinden.

In David Lena's films Lawrence of Arabia komt een schitterende scène die aangeeft hoe adembenemend dat kunstwerk was en is: de plotse verrassing in volle woestijn een scheepshoorn te horen, een huizenhoge metalen scheepswand als het ware doorheen het zand te zien schuiven.

In het tijdperk van de supertankers heeft ,,Suez'' veel van zijn glans en nut verloren. Maar zijn nationalisatie was een historisch moment, met verregaande gevolgen, ook voor Europa.

Groot-Brittannië trok uit het mislukte avontuur de conclusie dat het alleen invloed kon hebben als het bij de VS aanleunde. Frankrijk trok net het omgekeerde besluit uit het Amerika's ,,verraad''. Zijn onafhankelijke kernmacht, waaraan in 1956 werd begonnen, is mee een gevolg van ,,Suez''.

maandag, juli 24, 2006

Tweede mooiste vrouw ter wereld komt in België wonen

Een bericht gepikt van HLN.be:

De Arubaanse Zizi Lee, tweede op de Miss World-verkiezing in 2001, verruilt Amsterdam voor een dorp in Vlaanderen. De 24-jarige schoonheid verloofde zich zaterdag met autohandelaar Stijn Elshout (23) uit het Vlaamse Wezeren. Ze gaat zich in het dorpje vestigen om in Europa door te breken als kledingontwerpster.

Zizi Lee, voormalig Miss Aruba, is een beroemdheid op de Antillen. Ze figureerde in veel reclamefilmpjes, waaronder die voor Panthène-shampoo. Bij haar verloving zaterdag in Wezeren kwam zelfs de gevolmachtigd Arubaanse minister Frido Croes op bezoek. Zizi studeert nu nog in Amsterdam, maar wil binnenkort overstappen naar de Antwerpse modeacademie.

Een alternatieve titel: Autohandelaar slaat slag van zijn leven

Pas gelezen: De samenzwering van Imre Kertesz

Ik moest het boek al een week besproken hebben op mijn blog, maar het is zo warm nietwaar! (ondertussen heb ik het voor elkaar gekregen een tweede houten ventilator aan mijn plafond te hangen, mijn ganse woonkamer is nu smooth, laat die warme zomers maar komen!)

Ik vertelde al dat Kertesz mij zeer wist te bekoren. Ik wou opnieuw een boek van hem lezen, maar eens niet over de Holocaust. Nou, makkelijk was dat niet! De Hongaar schreef over niets anders! Behalve dat kleine werkje, dat hij op enkele weken tijd bijeenschreef omdat zijn uitgever vond dat een ander boek van hem te dun was. Met de bladzijden van De samenzwering erbij was dat opgelost.

Het verhaal speelt zich af in een onbestemde dictatuur in Zuid-Amerika, waar een politie-agent overgeplaatst wordt naar de Inlichtingendienst. Hij beoefent er de praktijken die gangbaar zijn in een dictatoriaal regime maar voelt er zich slecht bij. Zijn persoonlijkheid is echter niet sterk genoeg om in opstand te komen tegen de heersende mentaliteit bij de inlichtingendienst. Boeiend om je de vraag te stellen in welke mate je beinvloed wordt door de collega's om je heen, en je af te vragen of je beter zou doen dan die politie-agent.

vrijdag, juli 21, 2006

Reacties Jahjah

Op mijn posting over de terugkeer van Jahjah kreeg ik enkele reacties. Niet over Jahjah zelf maar wel over mijn beschuldigingen aan de Arabieren. Een vriend maakte mij erop alert dat de Westelijke Sahara niet alleen door Touaregs bevolkt wordt, en iemand anders zei dat de strijd in Darfoer niet zomaar te herleiden valt tot represailles van Kartoem tegen een opstandige provincie. Hij zou mij daar een artikel over opsturen.

Een ander punt dat ik maakte, namelijk over de split tussen de sjiieten en soennieten, is, volgens de reacties, zeer terecht. Het zijn de Iraniërs, Hezbollah en het Syrische regime, allemaal te rekenen tot het sjiietische kamp, die het opnemen voor de soennitische Palestijnen. Terwijl andere soennieten gewoon van de zijlijn toezien. En in Irak de sjiieten onder vuur nemen.

woensdag, juli 19, 2006

een quote van een oud BRT-correspondent die ik niet kon laten liggen:

"En wat is er aan dat militaire optreden van Israël wel zo disproportioneel? Als je te midden van burgerdoelen raketinstallaties opstelt, moet je geen moord en brand schreeuwen als burgers het slachtoffer van volstrekt rechtmatige Israëlische represailles worden."

Die Hans Knoop houdt er verder bijzondere wiskundige ideeën op na:

"In absolute aantallen zijn er inderdaad meer Arabische slachtoffers gevallen, maar proportioneel ligt de verhouding precies omgekeerd. Dertig Israëlische doden op een bevolking van zes miljoen is proportioneel meer dan 450 aan Arabische zijde op een bevolking van 200 miljoen zielen. Een oorlog is helaas alleen snel te beëindigen met disproportioneel geweld."

Anthierens in 1979 over de Palestijnen

"Arabieren die de bultenaren van de historie zijn, die het Duitse gelag moeten betalen, die opdraaien voor het Europese gesjacher en gesol met jodenmensen. Wij Europeanen hebben de joodse inboedel aan gruzelementen geslagen en sturen Isaak naar de Palestijnse kassa voor de schadeloosstelling (...) Wat minder begenadigde mohammedanen overbleef, was de niet nobele kunst van het terrorisme"

en

"De Palestijn is een zwerfkat in het nauw, een kat met kale plekken in de vacht, een luizige woestijnkat, lelijk, vals, onbetrouwbaar, uitgestoten door de mondaine opinie. Voor zo'n schlemielig beest heb ik mijn hart in een kommetje melk klaar, niemand zal mij ooit zo laf krijgen dat ik de gehandicapte jood van nu, de Palestijn, met de vinger wijs. Joden zijn geen goden. Palestijnen geen zwijnen. Ik geloof niet in goeden en slechten, ik geloof niet in zwart en wit, ik bewandel bij voorkeur het niemandsland tussen die polen. Ik struikel graag over de waarheid die in het midden ligt."

Top vijf tabaksproducerende landen

Lijstjes, ze maken mij zo gek meneer!

5. Malawi (2,4%)
4. VS (6,2%)
3. India (10,4%)
2. Brazilië (13,2%)
1. China (35,1%)

maandag, juli 17, 2006

De terugkeer van Jahjah

We mochten het alleen wensen: Dyab Abou Jahjah geeft aan terug te keren naar Libanon. Die man was illegaal in ons land, stichtte een privé-militie en mocht nog altijd blijven. Vind maar eens een ander land waar dat mogelijk is!

Jahjah suggereert dat hij naar Libanon gaat om te vechten. Ik geloof er niets van. Het vergt weinig moed om als BM (bekende moslim) een winkelruit langs de Meir aan diggelen te slaan, maar in Haifa durft hij dat niet. Volgens mij gaat hij in Libanon zitten bibberen in een schuilkelder en wil hij daarna als zelfgedeclareerd martelaar terug naar België komen.

Bekijk ook de kaart van de Arabische Natie die hij meegeeft (hiernaast). De grond waarover Toaregs van de Westelijke Sahara zwerven, wordt geannexeerd. Eritrea wordt als Arabisch bestempeld. De zwart-Afrikanen van het zuiden van Soedan zullen de Sharia slikken. Israël bestaat niet meer. Een apart statuut voor de Koerden in Irak en Syrië?

Jahjah maakt ook abstractie van de onderlinge verschillen in de Arabische Natie. Marokko en Algerije zijn geen beste vrienden. In Irak vechten de sjiieten en soennieten een burgeroorlog uit. En vraag eens aan alle Arabische regeringsleiders wat ze vinden van Kadhaffi.

leuk leuk

zaterdag, juli 15, 2006

Ene MacDonald begon op zijn blog met het aanbieden van een rode paperclip. Via zijn blog probeerde hij iets in ruil te krijgen dat meer waard was. Enzoverder enzoverder. Een jaar later had hij een huis.
(er moet meer uit mijn blog te halen zijn!)

een quote van Patrick Dewael zowaar:

Opmerkelijk is dat de vakbonden vinden dat we het vrije verkeer van werknemers uit de nieuwe EU-landen moeten afremmen. Tegelijkertijd willen ze dat al wie vier jaar onderduikt en in België verblijft, geregulariseerd wordt. Dan geef ik de mensen liever direct toestemming om te werken.

Opnieuw een oorlog erbij

Israël voert weer oorlog. Hoeveel oorlogen zouden er nu bezig zijn op de planeet? Ik weet het niet. Irak en Israël-Libanon krijgen alleszins meer aandacht dan Soedan. Maar de wegen van de media zijn ondoorgrondelijk. Premier Verhofstadt die zegt, "De Belgische regering roept de strijdende partijen op uit de oorlogslogica te stappen", waarom wordt dat verslaan? Ten eerste is dat een dooddoener eerste klas. Ten tweede, Verhofstadt heeft daar even weinig aan te zeggen als pakweg Max Dusseldorf.

In het Midden-Oosten zijn er te veel heethoofden (komt het door de zon?). Israël dat de bezette gebieden niet wil opgeven, Libanon dat geen inspanningen levert Hezbollah te ontwapenen, De religieuze wijzen die onzin uitkramen ("Wat Hezbollah doet is juist, rechtvaardig en verdient onze steun"), Syrië dat een echte schurkenstaat is, ... Een wapenfabrikant kan zich in je handen wrijven bij het vaststellen van zoveel achterlijkheid.

woensdag, juli 12, 2006

Pas gelezen: New Yorkse nachten van Herman Portocarero

Als sommigen het over Portocarero hebben, dan verandert hun stem, en komen de woorden er staccato uit. Ontzag ligt aan de oorzaak en onterecht is dit niet. Portocarero schrijft stillistisch zeer verantwoord. Bovendien is het interessant lezen: de man was diplomaat in Ethiopië, Jamaica, Cuba en New York, waardoor hij als outstander from within mooie decors kan opzetten.

Dit boek werkt met hoofdstukken van een halve bladzijde, telkens van perspectief wijzigend. Het geeft ongetwijfeld de vluchtigheid van New York aan, maar het is lastig lezen. Bij momenten werd ik er tokkezot van. Ik las toch door en kreeg op het einde te lezen dat de afloop in een volgende roman te lezen is. Poewei!

En Portocarero zelf ... ik ben er niet wild van. Hij is mij te veel een Antwerpse man van de wereld.

maandag, juli 10, 2006

Wie hier op mijn blog kijkt, ziet niets dan 0 reacties. Ja, dat oogt niet, maar dat is omdat mijn reactiesysteem niet meer werkt en omdat ikzelf te weinig afweet van javascript om dit op te lossen. Ik probeerde al enkele keren, met de trial and error methode, maar het lichtje bleef op error staan.
Desalniettemin, er lopen reacties binnen. Op mijn vorige post gaf ik te kennen niet te begrijpen dat Google op de homepage van zijn zoekrobot geen linken toevoegt zijn andere webapplicaties. Iemand meldde mij per mail dat het succes van de zoekrobot er net in ligt dat hun zoekpagina, ontdaan van overbodigheden, vederlicht is.

Wel, Vriendelijke Reageerder, laat mij reageren op je reactie:
1) het succes van Google ligt volgens mij in de eerste plaats aan de sterke zoekresultaten van de zoekrobot die het levenslicht zag in 98 of 99 als ik het goed heb. ondertussen beenden de concurrenten bij, maar Google werd een intussen al merknaam (onlangs werd het werkwoord to google officieel erkend in het Engels). dat de pagina licht was, had er ook zeker mee te maken, toen was breedband nog geen gemeengoed. het punt dat ik eigenlijk wil maken: enkele hyperlinks in tekstformaat laden supersnel, daar komt het niet op aan.
2) niet alle webapps die Google lanceert zijn een schot in de roos, sommige zouden zeker wat extra publiciteit kunnen gebruiken. Enfin, ik gaf vroeger al aan sceptisch te staan tegenover het G-bedrijf.

donderdag, juli 06, 2006

Amnesty International

De nieuwe affiches van Amnesty International zijn aangepast aan de omgeving waar ze uithangen, indrukwekkend, je moet echt eens gaan zien.

Marissa Mayer

Business Week brengt een biezonder boeiend interview met Marissa Mayers, die "product launch czar" is bij Google. De dame is 31, en kwam in 1998 haast tegen haar zin bij de .com-startup uit.
Het interview is boeiend, Mayer verkoopt niet te veel managersgezwans.
Wat ik nog altijd niet begrijp van Google, is dat ze op hun zoeksite geen melding maken van hun andere diensten. Onder de zoekbalk zouden ze simpele links kunnen leggen naar Gmail, Blogger, hun blog-zoekrobot, Google Maps, enzoverder. Mayers geeft daar geen afdoend antwoord op.

woensdag, juli 05, 2006

Pas gelezen: Liquidatie van Imre Kertesz

Een opmerkelijke Hongaarse meid die samen met mij avondles volgt, ergert zich vaak aan de attitude van ons Belgen. Vooral ten tijde van het Generatiepact stond ze hevig: "Wat denken jullie, dat de gebraden kippen in jullie mond zullen blijven vliegen. Kijk om jullie heen, de wereld verandert."
Ik kalmeer haar dan een beetje: "Wij weten dat wel, maar er zitten nog een paar kippen in de oven, en iedereen wil er beslag op leggen. Bij jullie was het op, 17 jaar geleden. Jullie moesten wel gaan knokken."
We praten dan over Hongarije, en zij zegt dat ze nog veel betere schrijvers hebben dan Gyorgy Konrad. Ik: "Beter dan Konrad? Nou!"
In de bibliotheek passeerde ik langs Kertesz. Ik heb toch even gekeken. Op de achterflap van Liquidatie stond: kroon op het werk van Kertesz. Kroon op het werk van een recente Nobelprijswinnaar ... dat laat je niet staan.
Mijn klasgenote had gelijk. Er zijn Hongaren die beter zijn dan Konrad. Kertesz meandert minder oeverloos. Dit werk telt slechts 150 pagina's en is geweldig knap gelaagd, vertrekkend van een toneelstuk en met lector Keserü op zoek naar een verloren manuscript voor een roman. De suggestieve taal van Kertesz gaat nergens lopen en raakt je zenuwstelsel. Wie het wil proberen, wil ik waarschuwen: het is geen feel good-boek.

Faits d'hivers

In de jongste Humo stond een interview met radiojournalist Jef Lambrecht die aanklaagde dat randnieuws en faits d'hivers te vaak het nieuws halen. Zelf moest ik daarbij denken aan de verslaggeving van Eurosong, die naar mijn goesting te prominent de pagina's van mijn "kwaliteits"krant De Standaard haalde. Ik heb het via hun online archief eens gecheckt:
De afgelopen zes maanden verschenen 135 artikels over Eurosong.

maandag, juli 03, 2006

Pas gelezen: Over leven en schrijven van Stephen King

Fijne kerel, die Stephen King. In zijn autobiografie vertelt hij over het ontwrichte gezin waaruit hij komt, het harde bestaan in de wasserette van ziekenhuislakens, de periode voor hij doorbrak en over het zware verkeersongeval uit 1999.

Hij spreekt ook over het schrijven:

* Hoewel het onmogelijk is om van een slechte schrijver een vakkundig schrijver te maken, en hoewel het even onmogelijk is om van een goede schrijver een geweldige schrijver te maken, is het wél mogelijk om met veel hard werken, toewijding en tijdige hulp een vakkundig schrijver te maken van een middelmatige.

* Je leert het best hoe het niet moet door slechte proza te lezen. ... Goede boeken daarentegen leren de beginnende schrijver veel over stijl, elegante verhaaltrant, compositie, het creëren van geloofwaardige personages en het vertellen van de waarheid. Een roman als De druiven der gramschap kan een nieuwe schrijver wanhopig en zelfs ouderwets jaloers maken - 'zoiets goeds zal ik nooit kunnen schrijven, al word ik duizend jaar' - maar zulke gevoelens kunnen ook een stimulerende werking hebben doordat ze de schrijver aansporen harder te werken en hoger te mikken.

* Mijn favoriete vergelijkingen komen uit de hard-boiled detectiveromans uit de jaren veertig en vijftig en de literaire nakomelingen van die op sensatie beluste schrijvers. Tot die favorieten behoren 'Het was donkerder dan een wagen vol assholes' (George V. Higgins) en 'Ik stak een sigaret op die naar de zakdoek van een loodgieter smaakte' (Raymond Chandler).

zaterdag, juli 01, 2006

De Bakongo van Angola, Congo-Kinshasa en Congo-Brazzaville

Congo, de twee landen en de rivier, werden genoemd naar het koninkrijkje dat de Portugese ontdekkingsreizigers aan de kust aantroffen. Nu wil dat volk terugkeren naar zijn geschiedenis:

De Congolese politie heeft 15 betogers doodgeschoten in de havenstad Matadi en verloor zelf 3 man.
De doden vielen tijdens een betoging van leden van Bundu dia Kongo, een anti-westerse religieuze beweging die probeert opnieuw aan te knopen met de wortels van de Kongo-cultuur. Volgens de VN zouden ze leden van de militaire politie aangevallen hebben, waarna die terugschoot.

De doden vielen op de tweede dag van de officiële verkiezingscampagne. Op 30 juli vinden in Congo parlements- en presidentsverkiezingen plaats. De gebeurtenis in Matadi is het eerste zware incident en viel niet toevallig op 30 juni, de dag waarop de overgangsperiode normaal had moeten aflopen. Volgens de Bundu dia Kongo is er nu in Congo geen officieel gezag meer en is het moment gekomen om de controle over de provincie Bas-Congo over te nemen.

De Bundu dia Kongo staan sterk in de provincie Bas-Congo, waar de Kongo een meerderheid vormen, maar ook in de hoofdstad Kinshasa. ,,Het is één van die bewegingen van de Bakongo die willen terugkeren naar de inheemse tradities van het voormalige Kongo-koninkrijk'', zegt Congo-kenner Erik Kennes van het Afrika-instituut in Tervuren.

,,Ze willen alle Bakongo mobiliseren, over de grenzen heen, en hen zuiveren van de westerse invloed én de invloed van andere stammen.'' ,,Ze vallen geregeld politiemannen, soldaten en personeel van overheidsinstellingen aan die van buiten de provincie komen'', zegt Jérome Bonso van de ngo Linelit in Kinshasa. Hun absolute droom bestaat erin alle Kongo in Congo, Angola en Congo-Brazzaville opnieuw te verenigen in één koninkrijk.

Hoeveel leden de Bundu dia Kongo telt, is niet bekend. ,,De Bakongo-beweging vormt potentieel een bedreiging voor de regering in Kinshasa, meer dan welke gewone politieke partij ook'', aldus Kennes. ,,De mobiliseringskracht van dit type politiek-religieuze bewegingen is groot.''

Het verklaart waarom het regime van president Kabila in december 2002 25 leden van de Bundu dia Kongo liet berechten en in 2004 Abdoulaye Yerodia Ndombasi benoemde tot één van de vier vice-presidenten. Yerodia is zelf een Kongo en ,,moet de Kongo-bewegingen ervan proberen te overtuigen president Joseph Kabila te steunen'', aldus Kennes.