Pas gelezen: Liquidatie van Imre Kertesz

Een opmerkelijke Hongaarse meid die samen met mij avondles volgt, ergert zich vaak aan de attitude van ons Belgen. Vooral ten tijde van het Generatiepact stond ze hevig: "Wat denken jullie, dat de gebraden kippen in jullie mond zullen blijven vliegen. Kijk om jullie heen, de wereld verandert."
Ik kalmeer haar dan een beetje: "Wij weten dat wel, maar er zitten nog een paar kippen in de oven, en iedereen wil er beslag op leggen. Bij jullie was het op, 17 jaar geleden. Jullie moesten wel gaan knokken."
We praten dan over Hongarije, en zij zegt dat ze nog veel betere schrijvers hebben dan Gyorgy Konrad. Ik: "Beter dan Konrad? Nou!"
In de bibliotheek passeerde ik langs Kertesz. Ik heb toch even gekeken. Op de achterflap van Liquidatie stond: kroon op het werk van Kertesz. Kroon op het werk van een recente Nobelprijswinnaar ... dat laat je niet staan.
Mijn klasgenote had gelijk. Er zijn Hongaren die beter zijn dan Konrad. Kertesz meandert minder oeverloos. Dit werk telt slechts 150 pagina's en is geweldig knap gelaagd, vertrekkend van een toneelstuk en met lector Keserü op zoek naar een verloren manuscript voor een roman. De suggestieve taal van Kertesz gaat nergens lopen en raakt je zenuwstelsel. Wie het wil proberen, wil ik waarschuwen: het is geen feel good-boek.