Pas gelezen: De stilte is een geluid van Juli Zeh

Ik heb het niet zo op achterflappen van boeken begrepen, maar achterop De stilte is een geluid staat te lezen: 'Juli Zeh slaagt erin het gewonde Bosnië voor een ogenblik in een bijzondere staat van poëtische genade voor te stellen.' Nou, dat is er recht op. Het boek van de jonge Duitse die met haar hond door Bosnië reist, leest traag, en mijn wederhelft dacht dat ik hard moest ploegen om doorheen het werkje te geraken. Dat was zo, maar het was genieten tegelijk. Je wordt haast niets wijzer over ex-Joegoslavië maar de manier waarop ze haar indrukken schildert is echt wel de moeite.

Fragmenten:

Al dagenlang lukt het me niet meer het kwade als uitzondering op de regel van het goede te begrijpen. In plaats daarvan schakelen de beide kanten elkaar naar believen aan en uit, om de beurt, als twee functies van het knopje van een defecte lichtschakelaar.

'But literature,' vraagt ze, 'finds the truth? Or is it creating its own?'
'Goeie vraag,' zeg ik. 'Het antwoord erop is als een huis met een heleboel verdiepingen waarin veel gemengd-etnische gezinnen van ja's en nee's wonen.'
Ze staart me aan, haar mondhoeken trekken alsof ze wil glimlachen, dan kijkt ze me weer strak aan. Eén wapen hebben schrijvers: ze kunnen iets op zo'n manier uitdrukken dat de ander gelooft dat hij het zonder meer had moeten begrijpen.

Bergafwaarts verdwaal je niet. Ik kom er niet achter waarom die zin klopt, vanaf veertig graden in de schaduw is het beter om je tot fenomenologie te beperken.

'We zijn omsingeld door symbolen. Het heeft geen zin ertegen te vechten.'
Als je maar drie zinnen spreekt op een avond, krijgen ze een ongelooflijke betekenis. Op de voor hem typische manier waarmee hij met zijn kin wijst, stuurt hij mijn blik naar de rand van een stuk bos waaraan je kunt zien dat het het overblijfsel is van een illegale ontbossingsactie. Eerst zie ik niets bijzonders, dan zie ik dat het bos bijna geen bladeren meer heeft, maar in plaats daarvan door enorme zwermen zwarte vogels is bezet.
'Het kwaad reist de wereld rond en maakt hier en daar een tussenstop. Waar het zich heeft vertoond, zit alles een tijdlang vol tekens. U moet dat leren waarderen.'