Pas gelezen: Stappen van Jerzy Kosinski

Een slecht boek van Kosinski's hand bestaat niet, de vraag is alleen of zijn boeken werkelijk van zijn hand zijn. Ik ben overtuigd van wel.

Een fragment uit Stappen dat bestaat uit vele verhalen van pakweg een driekwart A4:

Ik liep door de wijken waar mensen woonden omringd door stank en ziekten. Ze hadden niets dat ze hun eigendom konden noemen en niets om trots op te zijn. Het enige dat hen verenigde was de kleur van hun huid - en ik benijdde hen.

Ik liep door de straten in de hitte van een drukkende dag en gluurde in de kamers vol krijsende kinderen en stapels rottende matrassen op de vloer, de ouden en zieken uitgestrekt op hun bedden of diep weggezakt in hun stoelen. In de doodlopende stegen keek ik naar de groepjes giechelende meisjes. Ik staarde naar de schreeuwende jongens die op open plekken met een bal speelden, ik zag de verlamden en de verslaafden languit op de stoep liggen - levende obstakels voor blinden en zwakzinnigen. Ik keek naar de vuile, besmeurde kinderen die flessen smeten tegen de nooit geledigde vuilnisbakken, achter katten en honden en elkaar aanjoegen rondom autowrakken, door hardnekkige kruimeldieven ontdaan van alles wat maar enige waarde had, tot op de laatste rubberstrip en de laatste reep stof toe.

Ik benijdde hen die hier woonden en die zo vrij leken, die niets hadden om te betreuren en niets om op vooruit te zien.