Pas gelezen: Serenade van Leon De Winter

Joden schrijven graag over hun moeder. Arnon Grunberg doet het, en ook Leon De Winter. In Serenade krijgt de joodse protagonist dagelijks telefoontjes met gekke commentaren van zijn moeder, die plots spoorloos verdwijnt. Een plezante novelle!

Zoals joden graag over hun moeder schrijven, zo voeren schrijvers graag een componist op als ze zichzelf als personage opvoeren. Dimitri Verhulst deed het in het boek Verona daalt de heuvel af, en in Serenade is de protagonist een succesvol componist van reclamedeuntjes die droomt van echte kunst.

Pas gelezen:Of Mice and Men van John Steinbeck

Deze novelle is zowat het meest gelezene van Steinbeck, maar ze is niet half zo goed als zijn meesterwerk, de kloefer Grapes of Wrath. Ik houd het bij de achterflap: George and Lennie are itinerant farm workers - one of nimble wits, the other of huge physique - whose simple arrangement keeps them in work. Labouring from dawn until dusk they both have a dream to keep them going. That one day, they’ll have enough money to buy a small ranch of their own and keep cows and rabbits.

Pas gelezen: Grasland van Eriek Verpaele

Erik Verpaele is ook iemand waarvan ik al lang iets gelezen wou hebben en bij willekeur kwam ik op Grasland uit, een theatermonoloog. De persoon die spreekt is een irritante man die aan een stuk ratelt om de wereld zoals hij die waarneemt de beschrijven. Vreselijk zijn die mensen. Luisteren is het laatste wat ze kunnen. Net zoals dat slag mensen vreselijk zijn, is deze monoloog van die aard dat je nagels zouden uitvallen als je die poogt helemaal te lezen. De verdienste van Verpaele is dat hij een levensecht karakter neerzet. Grasland heet het werk omdat de koerier die aan het woord is Elvis adoreert. Chapeau voor de acteur die erin slaagt deze woordenstroom uit het hoofd te leren.

Pas gelezen: Het 14e kippetje van Arnon Grunberg

Arnon Grunberg wordt danig aanbeden en werd daarom gevraagd een filmscript te maken. Dat is Het 14e kippetje geworden. Veel soeps is er voor mij niet aan. Enkele leuke Grunberg-opmerkingen maken nog geen leuk script. Al zal de producer er zijn broek niet aan gescheurd hebben. Het is een low budget film. Andere kosten dan de lonen van de acteurs en de cameralui kan ik niet bedenken.

De film zag ik niet, maar het boekje werd verrijkt met enkele screenshots. Hoe anders zien de personages eruit als je ze te zien krijgt!

Ondertussen lees ik verder in het oeuvre van Grunberg.

Steve in de slangenkuil

"Alle politici zijn corrupt maar de socialisten ... dat heeft geen naam", zei een familielid.

uit Knack:
Het succes van Noël Slangen steunt vooral op een stevig netwerk van goede vrienden die aan hem denken als er gecommuniceerd moet worden. Dat netwerk is sterk geworteld in de kringen rond gouverneur Steve Stevaert (SP.A) van Limburg.

Groep Slangen & C verzorgt vanaf de goedkeuring van het Masterplan Mobiliteit Antwerpen (MMA) door de Vlaamse regering, op 15 december 2000, de communicatie rond het Antwerpse mobiliteitsdossier.

Het is lang onduidelijk geweest hoe het bedrijf van Noël Slangen aan dit contract is geraakt. De groep is in dit dossier nooit in competitie moeten gaan met concurrenten. Feit is dat Slangen, die vanuit Hasselt opereert, intiem bevriend is met Steve Stevaert (SP.A), momenteel gouverneur van Limburg, maar in 2000, toen het masterplan ontwikkeld werd, Vlaams minister van zowel Mobiliteit als Openbare Werken. Van Stevaert hoorde Slangen wat er op til was, en wat er verwacht werd.
Ook het contract van eind 2002 voor de communicatie rond de werken aan de Antwerpse Ring (goed voor 2,4 miljoen euro) kwam bij Slangen terecht, met dank aan zijn goede contacten op het kabinet van Stevaert.

Zijn bedrijf (destijds nog Slangen & Partners geheten) maakte een zeshonderd pagina's lang document in vier delen, waaronder een door insiders als 'redelijk belachelijk' omschreven luik over de psychologie van de Antwerpenaar - zo is de Antwerpenaar nog altijd getormenteerd door de Spaanse bezetting van eeuwen geleden.

Ondertussen hadden de studiebureaus Arcadis-Gedas, Technum en Grontmij samen de tijdelijke vereniging Studiegroep Antwerpen Mobiel (of TV SAM) opgericht. Die werd in de herfst 2001, na een Europese aanbesteding, ingehuurd om de studies voor de realisatie van het masterplan te coördineren. Bijna onmiddellijk na de oprichting werd Slangens bedrijf in onderaanneming ingeschakeld om de communicatie te verzorgen.

Het is niet duidelijk of het aanvankelijk de bedoeling was die onderaanneming via een openbare aanbesteding toe te wijzen. Vroegere medewerkers van Slangen stellen dat er wel aan een soort aanbesteding is gewerkt - voor een goed begrip: op het bureau van Slangen zelf dus - maar ze weten niet wat daarmee is gebeurd. 'In ieder geval', zegt een rechtstreeks betrokkene, 'is Slangens offerte nooit vergeleken met offertes van concurrenten, want die waren er niet. Slangen heeft in dit dossier altijd cavalier seul kunnen spelen.'

Slangen heeft ook een nauwe band met Arcadis-Gedas, een van de drie componenten van TV SAM. In een aantal mobiliteitsdossiers, en in het Limburgse toeristische project Velocity, duiken de twee gelinkt aan elkaar op. De Limburgse tak van Arcadis-Gedas wordt gerund door Rudi Wouters, SP.A-lid en echtgenoot van directeur Lieten van De Lijn. Lieten en Wouters behoren, net als Slangen, tot de vriendenkring van Stevaert.
Dirk Draulans

Consumptiefederalisme

Tegenbos kan schone opinies schrijven:

Gisteren kreeg Open VLD een opdoffer van de peiling die een verlies van een derde van haar stemmen en veertig procent van haar zetels laat zien. Vandaag publiceert professor Paul De Grauwe, voormalig VLD-senator, onderzoek dat zegt dat van de kern van het VLD-programma - belastingverlaging - in acht jaar bijna niets in huis kwam. De socialisten daarentegen konden de sociale uitgaven en collectieve voorzieningen wel uitbreiden.

Paul De Grauwe is ook als VLD'er altijd wetenschapper gebleven. Hij stelt vast en rekent. En aan die cijfers is niet te ontkomen: het overheidsbeslag is nagenoeg niet gedaald. De tarieven in de personen- en in de vennootschapsbelasting daalden, maar andere belastingen stegen en de eindsom is nagenoeg nul.

Moet dit als zwaar falen worden aangerekend aan de premier en zijn partij? Dat beoordeelt de kiezer.

Er liggen zeker ook structurele oorzaken aan ten gronde. En daaruit vallen lessen te trekken.

De VLD dacht dat CD&V in de oppositie zou sterven en poogde haar plaats van centrumpartij in te nemen; daarvoor moest ze haar identiteit op een lager pitje zetten, samen met haar belastingverlagingsijver.

Ten tweede: in een regering met vier of meer coalitiepartners moet de partij van de premier altijd het meest betalen om compromissen te bereiken en om de regering bijeen te houden. Dat geldt nog meer voor een 'coalitie der uitersten', een links-rechts-coalitie, dan voor een centrumlinkse of centrumrechtse coalitie. Bovendien is er één partij die deze regel in elke beslissing tot de laatste druppel uitmelkt: de PS.

Er zijn nog verklaringen. Vroeger onderzoek van professor De Grauwe leerde al dat in het naoorlogse België, onder regeringen met de liberalen, de belastingen en de uitgaven vaak stegen, terwijl de regeringen die echt bezuinigden, vaak regeringen met socialisten waren. Dat stoelt op de paradoxaal lijkende regel dat in zwakke democratieën - met uitgebreide coalities - moeilijke operaties maar doorgevoerd raken als de tegenstanders ervan mee in de regering zitten; alleen zij kunnen de weerstand breken.

Een deel van de verklaring zit in de staatsstructuur, zo leert een studie die drie andere Leuvense economen - Koen Algoed, Dirk Heremans en Theo Peeters - gisteren publiceerden. Er is één uitgavenpost die altijd stijgt: de geldstroom van de federale overheid naar de deelstaten. Zij 'krijgen' hun geld van de federale overheid en moeten hun eigen burgers niet zelf overtuigen dat ze meer belastingen moeten betalen voor hun beslissingen. Consumptiefederalisme, heet dat. Alle handboeken over federalisme raden het af. Wij passen het toe, zelfs op federale beslissingen die nu eens de Vlaamse, dan weer de Franstalige partijen tegemoet moeten komen. Dié oorzaak is weg te werken: door zoveel mogelijk bevoegdheden aan de deelstaten te geven en ze fiscaal en financieel volledig verantwoordelijk te maken.

Flahaut

In de jongste Humo beweert Tobback dat Flahaut een sterk minister van Defensie is. Bij deze stel ik voor dat Louis nooit meer als wijze man opgevoerd wordt. Het is genoeg geweest.

Pas gelezen: Grunberg rond de wereld van Arnon Grunberg

Ik lees veel Grunberg tegenwoordig. Grunberg rond Brussel. Dat is mijn leven tegenwoordig. Dit boek bundelt zijn cursiefjes die hij schreef voor het NRC (en die veel beter zijn dan zijn stukken voor Humo). Cursiefjes over het eigen leven zijn zowat het makkelijkste om schrijven. Hij doet het evenwel goed, Grunberg. Vooral over zijn relatie met Aap. Of over zijn moeder. Eén paragraafje:

In de taxi op weg naar JFK penetreerde de neerslachtigheid mij alsof ik een lustobject was. De volgende dag op het vliegveld van Keulen schoof de neerslachtigheid nog steeds in mij heen en weer, maar aangezien ik niet erg vochtig was, was het een beetje stroef en pijnlijk geworden.

Een mooi oud spionageverhaal

Over de CIA in Iran, in 1979, toen het Khomeini-regime het personeel van de Amerikaanse ambassade in Tehran gijzelde.

nog iets over Galileo in de krant

Volgende week komt Europees commissaris van Transport, Jacques Barrot, met een voorstel om het vastgelopen Europese project voor satellietnavigatie Galileo, dat een concurrent moet worden van het Amerikaanse GPS, weer vlot te trekken. Als de lidstaten er snel mee akkoord gaan, kan het tijdschema waarbinnen Galileo operationeel moet zijn, nog nipt gehaald worden. Gisteren gaf een woordvoerder van de Commissie toe dat het systeem niet meer met privégeld maar met Europese fondsen zal gefinancierd worden. Hij sprak van meer dan 2 miljard euro. Er is al 1,2 miljard uitgegeven. Tegen 2010 moeten er 33 satellieten gelanceerd worden.

Hooverphonic

Gisteren Hooverphonic op de Grote markt gaan zien. Het is niet mijn favoriete band, zoals mijn buurman opmerkte: te veel het juiste riddleke op het juiste moment. Ik zou zeggen: te weinig edgy. Maar ala, het moet gezegd, die mensen kunnen hits maken. Iedereen kan songs maken, dat is mijn overtuiging. Hits zijn iets anders.

Pas gelezen: Waar is het fout gegaan van Lionel Shriver

Het overkomt mij niet te veel dat ik recente internationale bestsellers lees. Waarschijnlijk omdat die meestal uit de angelsaksische wereld komen en omdat ik op mijn eentje een strijd aanga met de angelsaksische cultuurdominantie. Over het Kevin-boek (de oorspronkelijke titel luidt Let's talk about Kevin, ik weet niet hoe ze bij dit Nederlands gekomen zijn) hoorde ik echter al zoveel spreken, dat ik het wel ter hand moest nemen. Het boek over een moeder die nagaat hoe haar zoon gekomen is tot het afschieten van schoolgenoten. Een thema dat leeft in de States. De constructie van het boek laat niet te wensen over. Niets. Behalve dat Kevin wel heel intelligent is. En dat sommige dialogen met hem te goed zijn voor het normale leven. Ik hou niet van geschreven dialogen die niet uitgesproken kunnen worden.

Pas gelezen: Tirza van Arnon Grunberg

Het boek won al een literaire prijs, ik ben vergeten de welke, ik denk de Gouden Uil. Elk boek van Grunberg wint wel een belangrijke literaire prijs, de jongen boert goed. En Tirza is zijn werk dat ik liefst gelezen heb (ik ben niet zo een Grunberg-fan). Om alle gegevens die hij gebruikt samen te brengen moet het boek sterk gestructureerd zijn maar als lezer merk je er nauwelijks iets van. Het loopt biezonder vloeiend in elkaar over. Er is het grote feest omdat Tirza 18 wordt en vandaaruit flashbacks enzoverder. Vakmanschap.