Pas gelezen: Cathedral van Raymond Carver

's Middags kan ik niet snel genoeg mijn kantoor verlaten. Ik spoed mij naar huis, eet snel en vlei mij vervolgens in de zetel om in alle rust te lezen. Tot voor kort nam ik tijdschriften ter hand. De afgelopen weken was dat anders. Ik lees elke middag een kortverhaal van Carver. De auteur afkomstig uit het mooie Oregon en die woonde in de staat erboven, Washington, schrijft qua taal en qua opzet bijzonder simpele verhalen maar ze werken. Je kruipt onder de huid van de personages. Het zijn steevast gewone Amerikanen: een verkoopster van vitaminen, een blinde die uitgelegd moet worden hoe een kathedraal eruit ziet (vandaar de titel), een werkloze die te veel whiskey drinkt. Geschiedenis, politiek, interpretaties van het hedendaags kapitalisme of nog zoiets zijn aan de schrijver niet besteed. Het is fictie, niets dan fictie.

Ik heb mij ook al afgevraagd of die verhalen zo sterk zijn omdat ik 's middags afgestompt ben en geen vol hoofd heb van tv, film, series, speciale gerechten enzovoorts. Ik sta geen geluiden of afleidingen toe. Er is ik en er is de tekst. Niets of niemand komt ertussen. Een kortverhaal lees je tevens in één keer uit, in pakweg 40 minuten, een tijd dat iemand echt geconcentreerd kan blijven. Dat alles helpt de verhalen van Carver door te dringen.