Pas gelezen: De renner van Tim Krabbé

"Toen ik mij in 1973 voor een eerste periode van cyclo-literair kluizenaarschap terug trok in de Anduze dacht ik dat ik tijdens het fietsen gedachten en ideeën zou krijgen voor de verhalen die ik in de overige tijd zou schrijven. Geen sprake van. In de overige tijd schreef ik mijn wielerdagboekje en maakte statistische bewerkingen van mijn afstanden en tijden en op de fiets dacht ik aan niets. Je bewustzijn is klein op een fiets."

De schrijver-journalist-schaker Krabbé besloot op latere leeftijd zich op het wielrennen te concentreren. Hij reed vele wedstrijden, won geen enkele van betekenis. Maar het leverde hem wel verhalen op, al bedacht hij die dan niet op de fiets, zoals blijkt uit het citaat hierboven.

In De renner brengt de auteur een uitgebreid verslag van een van de wielerwedstrijden waar hij aan deelnam. Meter per meter lees je hoe de renner denkt; zijn vertwijfeling bij een demarrage, hoe hij zijn collegae tijdens de wedstrijd taxeert, hoe hij zich kansloos waagt, en vooral hoe hij piekert over zijn verzet. Dat krijg je allemaal niet te horen tijdens de interviews na de koers. Daar is het van, ik wist dat als ik het gat dichtte, het over was voor mij. Maar in de seconden dat dat gebeurt schiet er veel meer door het hoofd van een coureur.

In de beschreven wedstrijd werd Krabbé tweede. Hij verloor de sprint van een wieltjeszuiger. Je moet een Hollander zijn om dat de overwinnaar niet kwalijk te nemen. Krabbé vindt, zoals veel van zijn landgenoten, dat de profiteur de wielersport beter begrepen heeft.

Grappige foto vond ik met als zoekterm 'Tim Krabbe'. Tim und Struppi.