Kony, de aanvoerder van het LRA, moet toch af te blokken zijn.

Pas gelezen: Trois jours chez ma mère van François Weyergans

De franstalige Brusselaar François Weyergans schrijft 's nachts, van elf uur 's avonds tot 's middags. Vorig jaar kaapte hij met Trois jours chez ma mère de prestigieuze Goncourt-prijs weg voor de neus van Houellebecq. Vormelijk is het een zeer knap werk, met veel humor gelardeerd. Inhoudelijk vind ik het wat dun.

Enkele fragmenten:

Je serrai bien volontiers la main de l'imprimeur qui n'était visiblement pas dans son état normal. Il se présenta: "Pascal Robert, imprimeur en Alsace. Pascal comme l'écrivain et Robert comme le dictionnaire."

"Toi, il te faut quoi pour tomber amoureux?" m'avait demandé Bénédicte. Je voyais plutôt des raisons qui m'empêcherait d'aimer une femme. Il ne fallait pas qu'elle porte le prénom d'une de mes soeurs ou qu'elle ait des yeux noirs et soit petite comme Maman:
- Je n'ai aimé que très peu de femmes, ce qui s'appelle vraiment aimer. Elles avaient des yeux verts ou bleus. Je suis loin d'avoir aimé toutes les blondes aux yeux bleus avec qui j'ai...

Boeso

De nieuwste Oeso-statistieken zijn interessant.

Een alleenstaande zonder kinderen en met een gemiddeld loon betaalt nergens meer belastingen dan in België: 55,43 procent. De kloof met de nummers twee (Duitsland 51,77 procent) en drie (Hongarije 50,54 procent) is toegenomen. Dit blijkt uit de jaarlijkse studie van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso).

Uit verschillende statistieken van de Oeso blijkt overigens dat de overheid een waar blok aan het been is bij de ontwikkeling van ons land. Maar dat wisten we al. Elders stond in de krant dat een tiende van de bedrijven en de zelfstandigen niet eens een belastingaangifte indienen.

Ervaring

Kisimba Ngoy is voorzitter van Unafec, een Congolese politieke partij. Hij is geen kandidaat voor het presidentschap, en steunt Kabila met het argument dat die de enige Congolees is met ervaring in die job. Hoe kan je nu een goeie president zijn als je nog nooit het land bestuurd hebt, vraagt Ngoy zich luidop af. Het is mij een argument als een ander. Een grappig ironisch fragment uit zijn betoog:

"Un beau matin, je me lève aussi et je veux remplacer Monseigneur-cardinal Etsou. On va me poser la question: mais vous n’êtes pas prêtre. Mais, moi, je répondrai: Oui! Nakomeka kaka! (Je veux essayer)."

Onvoorspelbaar

Het weer is onvoorspelbaar dezer dagen. Trainen zit er voorlopig niet in; ik ben als Ullrich (nou ja), van zodra er neerslag is, ben ik niets meer waard.

Ook voor zaterdag, de dag dat ik de finale van de Ronde van Vlaanderen zou rijden, wordt regen aangekondigd. Natuurlijk, het regent geen ganse dag en op de momenten dat het niet regent kan er gefietst worden, maar ik heb schrik op natte kasseien. Ik heb sowieso schrik op kasseien maar mag daar enkel aan toegeven als ze nat zijn.

Zwarte inkt voor Zetes

Het Brusselse technologiebedrijf Zetes heeft in 2005 een nettowinst geboekt van 4,4 miljoen euro tegenover een verlies van 1,1 miljoen euro een jaar eerder.

Zetes mocht vorig jaar 30 miljoen aanrekenen voor de installatie van het kiezersregistratiesysteem in Congo in opdracht van de Verenigde Naties.

Of er een verband bestaat tussen de Congolese inspanningen van Louis Michel en de wind in de zeilen van de bedrijven Forest en Zetes?

Welke kleur krijgt een smurf als je hem wurgt?

Deze vraag stond op een visual op de site van De Morgen. En ja, het is dwaas, en ja, ik moest er op klikken. Stonden nog enkele andere vragen:

Welke sadist kwam er op het idee om een 's' in het woord lispelen te steken?
Als onze knieën andersom zaten, hoe zouden stoelen er dan uitzien?
Als je probeert te falen en je slaagt, wat van de twee heb je dan gedaan?
Waarom zitten er in vliegtuigen zwemvesten en geen parachutes?
Hoe komt de bestuurder van de zoutstrooiwagen op zijn werk?
Krijgen werknemers van Lipton ook een koffiepauze?
Wat gebeurde er met de eerste 6 'Up's''?
Waarom heeft Noah die twee muggen niet dood gemept?

Pas gelezen: Reus van Annelies Verbeke

Waanzinnige wijven vind ik aanstellerig en hun kunst smaak ik niet. Dat geldt voor Elfriede Jelinek, voor Björk en met haar laatste boek gaat Verbeke tegen dat genre aan gaan schurken. Ik voel mij onbevoegd om er iets over te zeggen, ik heb geen voeling met wat ze doen. Een fragment:

"Ik beaamde dat het niet om seks ging. Het ging stilaan nergens meer om. Of misschien om een leugenachtige poging een ander, mogelijk leven te herstellen. Een verzonnen bestaan dat gevaarlijk omvangrijk en echt dreigde te worden.
We hadden te veel ontvreemd. Vrijheid hadden we gestolen. Harten. Andermans geluk. Steeds meer en steeds vakkundiger. Twee uitbundige kleptomanen."

De laatste 50 pagina's heb ik liever gelezen.

Verbeke's debuut, Slaap!, was terecht een groot succes, en een tweede boek wordt dan sowieso met argwaan bekeken. De uitgever doet wat dat betreft een duit in het zakje. Op de voorpagina: "de opvolger van het succes Slaap!". Achteraan staat opgegeven welke prijs ze met het debuut won en onderaan op de flap een fragmentje over hoe goed Slaap! wel is. Met de titel Reus krijgen we eveneens het gevoel dat ze verder willen breien aan het succes van de voorganger. Ik heb niet de indruk dat de uitgever achter het tweede boek stond.

Jeune Afrique stelt kritische vragen aan Michel

en zijn antwoorden zijn absurd.

Jeune Afrique : Pourquoi, malgré les détournements de fonds qui ont été dénoncés par le Conseil de sécurité de l’ONU et le FMI, la communauté internationale décide-t-elle d’accorder une nouvelle enveloppe de 561 millions d’euros à la RD Congo?

Louis Michel: Il ne faut pas généraliser. L’Union européenne a déjà donné 750 millions d’euros à ce pays depuis le début de la transition. Tout cet argent n’a pas été détourné. Il a servi à améliorer la vie des populations, à remettre un peu le pays en état. Nous avons, c’est vrai, dû débourser plus de 480 millions d’euros supplémentaires pour financer le processus électoral. Mais la stabilité du Congo, qui est un peu le centre de gravité du continent, en vaut bien la peine. Cet argent a permis à 25 millions de Congolais de s’inscrire sur les listes électorales.

Ils vont voter avant le 30 juin, lors d’un scrutin, qui, je le crois, sera démocratique. Le plan d’action humanitaire que nous venons d’annoncer permettra aux futurs dirigeants de restaurer les fonctions régaliennes de leur Etat.

Est-ce que la communauté internationale estime avoir une dette envers Joseph Kabila, avec qui elle a mené le processus de paix à son terme?

Personne n’a pris fait et cause pour Kabila! Cela m’est égal de savoir si c’est lui qui sera le prochain président. Ce dont je veux être sûr, c’est que le nouveau chef de l’Etat sera légitimé par une majorité de ses concitoyens. Cela étant, il faut reconnaître que la transition a été relativement bien menée. A qui faut-il en attribuer le mérite ? Sûrement à Joseph Kabila et sûrement à l’espace présidentiel. Je ne prends pas parti, mais il faut bien constater ce qui est.

NVMD: Kabila regeert zo slecht dat De Gucht er zijn elementaire beleefdheid bij inschoot.

Rammstein

Tshombe is kwaad vandaag. Eens te meer. Heeft hij reden? Dat valt te bezien. Hij heeft natuurlijk het recht om op zijn beurt muziek af te spelen, alleen wordt hij geplaagd door zijn oude liefde voor Rammstein. De Duitstalige metalband is echter niet de meest laagdrempelige groep, vooral omdat hij zich bij voorkeur laat beluisteren bij volumeuze bassvibraties. Een mens moet al eens streng optreden tegen zijn teddybeer die al zijn pluche inzet om via iTunes stiekem Rammstein-muziek te downloaden. Betalend, inderdaad.

Minstens 12.000 woorden

Hebben ze je ook altijd voorgehouden dat je een imbeciel bent met een woordenschat van amper 3.000 woorden? Ik heb dat nooit willen geloven, ben er altijd van overtuigd geweest dat ik veel meer woorden bezig. Ook in andere talen. Als ik bijvoorbeeld Engels of Frans praat, stuit ik geregeld op een gebrekkige woordenschat terwijl ik het gevoel heb ook in die talen over meer dan 3.000 woorden te beschikken.

Ooit heb ik er aan gedacht om een alfabetische lijst aan te leggen met mij bekende woorden. Bedoeling was te bewijzen dat ik vlotjes de kaap van de drieduizend rond. Daar ben ik om voor de hand liggende redenen nooit aan begonnen.

Nu heb ik mijn gram gehaald. Ik kreeg onlangs een woordenboekje Nederlands-Russisch en omgekeerd. 12.000 termen worden vertaald. Wat blijkt? De meeste gebruik ik. Om het jullie te bewijzen geef ik alle woorden van een bladzijde in: kameel, kameleon, kamer, kameraad, kameraadschap, kamermuziek, kamille, kammen, kamp, kampeerder, kamperen, kampioen, kampioenschap, kampvuur, kan, kanaal, kandidaat, kandidatuur, kaneel, kano, kanon, kanonnevlees, kanonnevoer, kans, kanselarij, kant, kanten, kantoor, kantoorbediende, kantoorbehoeften, kap.

Al deze woorden gebruiken wij toch? Bovendien heb ik al een betekenaar niet teruggevonden in mijn woordenboek: tautologie. Nu kan je opmerken: dat staat niet op de betreffende bladzijde. Dat is waar. Iets met kan- ... ik heb er al één: kanivoor!

Google koopt Writely

Onlangs nog een positief bericht gebracht over de online tekstprocessor Writely. Het bedrijf is nu overgekocht door Google.

Ik ben niet aan Google. Ik geloof niet al te sterk in hun advertentiesysteem met betaalde links. Volgens mij klikken daar te weinig mensen op om daar zoveel geld mee te verdienen. Klikfraude en zo. Dat zal nog wel uitkomen. Ondertussen raad ik iedereen put-opties op Google aan, al weet ik niet op welke beurs je die kunt kopen.

Raar om dat op Blogger te schrijven. Blogger is van Google. Bij Chinese kapitalisten zou het niet waar zijn.

Ik gebruik eigenlijk al veel producten van Google: de zoekrobot, het blogprogramma, de wordprocessor, en gmail. Als supporter van MSFT ... het zou niet mogen.

De ambassadeur in Ankara

Hier werd al bericht over het stilzwijgen van De Gucht in de zaak van de vermoorde Koerden, wiens kinderen in België ijveren voor de rechten van dit onderdrukte volk. Nochtans is het de taak van de minister van Buitenlandse Zaken erop toe te zien dat buitenlandse mogendheden de werking van onze staat niet verhinderen. Als wij belastinggeld betalen aan het Koerdische Instituut, dan mag dat niet in gevaar gebracht worden door chantage en intimidatie van Turkse zijde.

De Klucht gaat nog een stap verder: hij gaat Bourgeois de mond snoeren! Ongelooflijk. Bourgeois doet zijn werk en Karel zou beter het zijne doen in plaats van zich als schoolmeester te gedragen.

Inhoudelijk stellen De Gucht's argumenten als gewoonlijk niet veel voor. Hij wreef Bourgeois nog geen 'stijfburgerlijkheid' aan, nee, hij had het over het feit dat er geen bewijzen zijn. Natuurlijk zijn er geen bewijzen. Derwish Ferho van het Koerdische Instituut mag zijn land niet meer binnen. Wat wil je dat hij met harde bewijzen komt. Bourgeois vroeg enkel opheldering aan Turkije.

Het grappige is dat De Gucht beweert dat ook te doen, ik citeer uit De Morgen dat vandaag opende met deze zaak:

"De Gucht verstuurde zelf ook al de mededeling dat via de Belgische ambassade in Ankara opheldering gevraagd zal worden, wat voorlopig onbeantwoord bleef."

Ik geloof de eerste letter hiervan niet. Bovendien - en ik beken geen specialist te zijn in diplomatie - lijkt het mij dat je geen opheldering aan de Turken vraagt via je ambassadeur in Ankara. Je richt je in dergelijke gevallen toch tot de Turkse ambassadeur in Brussel?

We raden Karel aan op de hoofdzetel van Dexia te blijven. Zijn whiskeymerk is daar voorhanden, en ik neem aan dat hetzelfde geldt voor de sigaren.

Ferho en Fatim Akgül vermoord - De Gucht zwijgt als vermoord

Voor het eerst werden mensen vermoord die ik zelf ontmoet heb. Het betreft Ferho en Fatim Akgül, de ouders van Derwich M. Ferho van het Koerdische Instituut te Brussel. Vijf jaar geleden was ik te gast in hun bergdorp in Turks Koerdistan, wondermooi, en kreeg ik een lekkere maaltijd voorgeschoteld. De man liet mij ook roken van zijn tabak, die veel te zwaar voor mij bleek.

In dat dorp een handvol bejaarden en een tiental kinderen. De tussenliggende generaties waren verdwenen. Met de grond gelijk gemaakt zijn tientallen andere dorpen in de regio. De Turken verplichtten zo de verpauperde plattelandsbevolking in de 'beter controleerbare' steden te wonen.

Hoe is de moord gebeurd? Ik citeer even De Standaard van vandaag:

De bejaarde ouders Ferho (85) en Fatim (81) Akgül werden vrijdag door de herder van hun vee dood teruggevonden in het dorp Mizizah, nabij de Syrische grens in Turks Koerdistan. ,,Mijn vader was ziek en bedlegerig'', zegt Derwich Ferho (44). ,,Hij is in zijn bed afgemaakt, onder meer zijn ribben waren gebroken. Mijn moeder moet zich hebben verzet, haar keel was doorgesneden en ze had messteken over haar hele lichaam.''

De moorden moeten donderdagavond hebben plaatsgevonden, even nadat hun neef om 21.30 u. het huis van het echtpaar had verlaten. ,,Mijn ouders waren de voorbije maand al enkele keren bedreigd'', zegt Ferho. ,,Mensen kwamen zeggen: uw zoons moeten wat verstandiger zijn''. Derwich Ferho woont al 28 jaar in België, is erkend als politiek vluchteling en leidt het Koerdisch Instituut, zijn broer Medeni woont en werkt eveneens in België, voor onder meer de Koerdische Roj-tv.

Volgens Derwich is er weinig discussie wie achter de bedreigingen en de moorden zit. ,,In Koerdistan opereert een 'contraguerrilla' die onder het Turkse ministerie van Binnenlandse Zaken valt en banden heeft met de geheime dienst MIT. Dat zijn moordcommando's die vooral in de jaren negentig wrede moordpartijen aanrichtten. Sindsdien trad Turkije iets gematigder op, maar nu lijkt de jacht weer open, ook op bejaarden.''

Volgens Ferho kregen de commando's mogelijk hulp van Koerdische dorpswachten - ,,Koerden die voor wapens en veel geld samenwerken met de Turken'', aldus Ferho - omdat de deur van zijn ouderlijk huis niet werd geforceerd en zijn moeder uit voorzichtigheid alleen opendeed voor Koerdisch-sprekenden.

,,In het dorp heeft niemand iets gezien'', zegt Ferho. ,,Het huis van mijn ouders lag afgelegen, het hoogste in het dorp. Er staan vierhonderd huizen in het dorp, maar daarvan staan er 380 leeg. De andere inwoners zijn al lang gevlucht.''

,,Toen soldaten de dorpelingen ondervroegen over de moorden, vroegen ze of de dorpelingen een nummerplaat hadden van de auto die dichtbij mijn ouders stond geparkeerd. Terwijl niemand van de dorpelingen zelfs maar een auto had gezien: blijkbaar weet het leger meer. Mijn ouders zijn snel op aanraden van een militaire commandant begraven en er is zelfs geen echt onderzoek geopend.''

N-VA en Groen! eisten gisteren dat Turkije een ,,ernstig onderzoek'' voert naar de moord op de ouders van Ferho. Volgens Europarlementslid Bart Staes (Groen!) ,,kan alleen zo er voldoende vertrouwen zijn om de gesprekken van Turkije met de Europese Unie voort te zetten''.

Ferho zelf hoopt dat ,,de Belgische minister van Buitenlandse Zaken er bij zijn Turkse collega op aandringt dat er tenminste een onderzoek komt en dat hij eist dat Turkije het optreden van de moordcommando's staakt''. ,,Het gaat niet alleen om mijn ouders. De laatste weken zijn er in Koerdistan tientallen mensen vermoord. Op deze manier komt er geen vrede of democratie in Turkije''.

--------

Onze Vlaamse minister van Buitenlandse Zaken, Geert Bourgeois, deed ondertussen zijn plicht: hij riep de Turkse ambassadeur op het matje om een opheldering van de feiten te eisen. Zijn federale ambtsgenoot, Karel De Gucht, zwijgt als vermoord. Karel zat lang in de Raad van Bestuur van Dexia, is goede vriendjes met de topman van het financiële concern (Axel Miller) en het toeval wil dat Dexia momenteel veel inspanningen levert om de controle te verwerven over enkele Turkse banken.

Pas gelezen: De helaasheid der dingen van Dimitri Verhulst

Op de voorpagina van Verhulst zijn nieuwste staat een foto van een sanseveria, de lelijke planten die op hun manier symbool staan voor de verleden tijd in onze contreien en ook een beetje voor de onderkant van het maatschappelijk bestel, een onderkant waar ik zelf een andere kijk op heb dan Verhulst. Bij niet weinig keuterboeren stonden verschillende sanseveria's in de kleine living met een plafond dat maximum een meter negentig hoog was. Ik associeer sanseveria's bijgevolg niet met de marginale, kleurrijke dronkaards die het universum in De helaasheid der dingen uitmaken. Sanseveria's ken ik verder van in huizen van de middenklasse, waar een vrouw thuis is die haar ramen elke week boent en waarschijnlijk frigide is. Tot zover het klassedenken.

Verhulst voert zijn vier nonkels op, die van krotte terug bij hun moeder gaan wonen zijn. De vader van de jonge Dimitri is de enige die werkt: hij is postbode.

Elk hoofdstuk is een kortverhaal dat perfect apart kan bestaan, en even vreesde ik een tekort aan samenhang, zoals bij Debuutprijs-winnaar Van Loy. Met een minimum aan structuur zorgt Verhulst echter dat alles mooi op zijn plooi valt.

De leukste anekdote in het boek is die over de alternatieve Tour de France. Een cafébaas uit Reetveerdegem organiseerde in zijn kroeg het wereldkampioenschap drinken. Nonkel Potrel had zijn bedenkingen. Vooreerst vond hij dat iedereen een begenadigde dag kan kennen waarop de alcohol makkelijker binnengiet. Zijn ander bezwaar was dat er te louter op bier gespeeld werd; een echte wereldkampioen hoort meer te kunnen. Dus zou hij de ronde van Frankrijk kopiëren: elke dag moet dezelfde rit als die van de renners afgelegd worden. Elke vijf kilometer is een pintje. In het middengebergte schakelen de deelnemers over op wijn, en in het hooggebergte vliegen ze in de whiskey. Er kunnen tussensprints geplaatst worden, in functie van de groene trui.

Een hoofdstuk verder komt de deurwaarder langs om de tv aan te slaan. Hij heeft zijn dag slecht gekozen want die avond zou er een live-optreden van Roy Orbison uitgezonden worden en de hele familie is grote fan. Voor de nonkel die de schulden gemaakt heeft, zit er niets anders op dan een plaats te vinden waar de Verhulsts tv kunnen kijken; hij heeft weinig tijd want het optreden begint al over enkele uren. Uiteindelijk belanden ze bij intellectuele Iraniërs die willen integreren en hun deuren openen.

De helaasheid der dingen is het snelstlezend boek van Verhulst. Zijn vorige hadden een iets moeilijkere textuur en dat vond ik nog zo plezant.