Pas gelezen: Reus van Annelies Verbeke

Waanzinnige wijven vind ik aanstellerig en hun kunst smaak ik niet. Dat geldt voor Elfriede Jelinek, voor Björk en met haar laatste boek gaat Verbeke tegen dat genre aan gaan schurken. Ik voel mij onbevoegd om er iets over te zeggen, ik heb geen voeling met wat ze doen. Een fragment:

"Ik beaamde dat het niet om seks ging. Het ging stilaan nergens meer om. Of misschien om een leugenachtige poging een ander, mogelijk leven te herstellen. Een verzonnen bestaan dat gevaarlijk omvangrijk en echt dreigde te worden.
We hadden te veel ontvreemd. Vrijheid hadden we gestolen. Harten. Andermans geluk. Steeds meer en steeds vakkundiger. Twee uitbundige kleptomanen."

De laatste 50 pagina's heb ik liever gelezen.

Verbeke's debuut, Slaap!, was terecht een groot succes, en een tweede boek wordt dan sowieso met argwaan bekeken. De uitgever doet wat dat betreft een duit in het zakje. Op de voorpagina: "de opvolger van het succes Slaap!". Achteraan staat opgegeven welke prijs ze met het debuut won en onderaan op de flap een fragmentje over hoe goed Slaap! wel is. Met de titel Reus krijgen we eveneens het gevoel dat ze verder willen breien aan het succes van de voorganger. Ik heb niet de indruk dat de uitgever achter het tweede boek stond.