Pas gelezen: Alleman van Philip Roth

Alleman takelt af, moet Roth gedacht hebben, laat ik er een boek over schrijven. De titel lag voor de hand. Hij beschrijft de tragedie van oude mensen, met veel ziekenhuismomenten, en hoe ze hun leven overschouwen.

> Ze geneert zich om wat er van haar geworden is, dacht hij. Ze geneert zich, ze is zo ontluisterd, zo vernederd, dat ze zichzelf niet meer herkent. Maar wie van hen was dat niet? Ze geneerden zich allemaal om wat er van hen geworden was.

> Oud worden is geen strijd, oud worden is een slachting.

Het boek is losjes gestructureerd, alsof Roth het uit zijn mouw schudde, en waarschijnlijk was dat het geval, de man heeft zoveel talent en bouwde zoveel stielkennis op dat hij daar mee weg komt, en beter.

De protagonist was een reclameman, die geregeld van vrouw veranderde en daarmee geen vrienden maakte in zijn familie.