Pas gelezen: Een staat van vrijheid van V.S. Naipaul

De Afrika-boeken van Naipaul zijn niet echt vriendelijk voor de inwoners van het zwarte continent. Of dat terecht is? Daar kan over gediscussieerd worden. Een staat van vrijheid, dat is waartoe een Afrikaans land wil komen. De wrede burgeroorlog is het gevolg. Het verhaal speelt zich af in een fictieve Engelse kolonie, maar het had even goed Congo kunnen zijn, omdat het conflict lijkt op dat tussen Lumumba en Tshombe.
De titel slaat ook op de blanke personages, Linda en Bobby die genoodzaakt zijn samen een autorit van twee dagen doorheen het verscheurde land te maken. Linda heeft tijdens haar verblijf geleerd de Afrikanen barbaars te vinden ("Je zou ofwel weg moeten blijven, of er in moeten gaan met de zweep in de hand"). Bobby ergert zich blauw aan het nauwelijks omfloerste racisme van Linda, hij is politiek correct, maar op verschillende momenten dat hij niet anders kan dan zich op te winden in de destructieve aard van de zwarten (dat lijkt voor de schrijver een gegeven) komen gelijkaardige gedachten bij hem boven.
De spanning in het boek is niet genoeg aanwezig, het verhaal loopt niet over van inhoud. De uitgever (Atlas) droeg daar trouwens niet toe bij door nog enkele kortverhalen van Naipaul toe te voegen, voor en achter de hoofdvertelling. Die kortverhalen zijn wel zeer goed.
Een quote over Belgen:
'Er zijn twee stammen...'
'De Vlamingen en de Walen,' zei Linda.
'De V van veel en de W van weinig. Die Walen zijn wat minnetjes, nogal verfijnd. Maar de Vlamingen houden van veel, die zijn dik. Weleens een stel Vlamingen aan de trog gezien? Die lui hadden de gewoonte een diner voor tien uur te bestellen en dan kwamen ze om zeven uur. Dan begonnen ze te drinken. Alleen maar om honger te krijgen.'