Pas gelezen: Los van Tom Naegels

Een jaar na verschijning heb ik eindelijk dit gehypet boek van Naegels kunnen lezen. De schrijver maakt een kritisch portret van de allochtoon alhier met drie door elkaar geweven verhaallijnen:

1 De grootvader takelt af en haalt verbitterd uit naar de migranten
2 De auteur heeft een relatie met een Pakistaanse die er oppervlakkige interesses op nahoudt
3 De auteur verslaat als journalist de rellen in Borgerhout

Ik lust het wel, dit werkje. Het geeft aan hoe we alhier verrechtst zijn de afgelopen jaren, een tendens waaraan ik zelf niet onderuit kom. Dat hij aandacht besteed aan De Strangers, is leuk. De Antwerpse groep bracht mij al hard aan het lachen. Mijn grootvader zong graag hun liedjes, als hij zich 's middags na het eten terugtrok op het toilet. Natuurlijk wist hij dat mijn broer en ik voor de deur wachtten, om hem te horen grollen. Hij verzorgde de show. Hij takelt ook af en kan tevens gevat uit de hoek komen over de huidige toestand in onze contreien. Als ik doorga, schrijf ik iets gelijkaardigs als Naegels. Dat is ook mijn kritiek. Het is iets te veel een lang uitgevallen column, te weinig fictie, te weinig spanning.

In elk geval, het boek van Naegels blijft besproken, een jaar na publicatie. Zie onderstaand artikel uit de Knack van deze week:

>>>Tom Naegels was de literaire hype van vorig jaar. De literaire vakpers heeft het daar nog steeds moeilijk mee.

Het tijdschrift Yang gebruikt in zijn nieuwste nummer een (late) recensie van Los, het bejubelde en bekroonde boek van Tom Naegels, om af te rekenen met de 'bijlagenredacties' die volgens hen de literaire kritiek naar de filistijnen hebben geholpen.

Marc Reugebrink, die zelf voor de boekenbijlage van De Morgen werkt, veegt de vloer aan met het corps de critique dat niet heeft gezien hoe slecht Los eigenlijk wel was. 'Goed, het boek is gehypet. Dat is op zich niets bijzonders en in kringen van de bijlagencultuur wordt er ondanks de klaarblijkelijke incompatibiliteit van journalistiek en literaire kritiek nu eenmaal vaak met vooral enkel journalistieke ogen naar literatuur gekeken.' Volkomen onterecht, vindt Reugebrink. Naegels kan immers niet schrijven en hij snijdt in Los slechts 'schijnproblemen' aan 'die een werkelijkheid creëren waarin zoiets als extreemrechts heel goed gedijt'. Lees: als het Vlaams Belang stemmen wint, is dat de schuld van Tom Naegels.

Naegels bashen is in, blijkbaar. In het januarinummer van Rekto: Verso maakten Bert Van Raemdonck en Wouter Hillaert (recensent voor De Morgen) kipkap van Beleg, het toneelstuk van Tom Naegels. In hun artikel, dat een parodie wil zijn op een kookprogramma, schrijven ze: 'Onze patron heeft ook altijd een potje exotische kruiden bij de hand, die zijn gerechten een herkenbare, soms zelfs voorspelbare smaak geven. Dat laatste mag de pret echter niet drukken, want voorspelbaarheid is een absolute zegen voor kookprogramma's als 'Morgen beter', 'TerZake' en 'De zevende dag'. (...) Dit bijzondere 'Beleg', het eerste theatermenu van onze chef, typeert zijn werk ten voeten uit: je proeft er alle ingrediënten in, maar het geheel heeft volstrekt geen eigen smaak.'