Petitie vakbonden

De vakbonden starten een petitie voor solidariteit. Ofwel voor België. Het is me niet duidelijk. Blijkbaar zijn België en solidariteit synoniemen.

Ik wil ook eens een petitie starten:
* Vakbonden moeten een rechtspersoonlijkheid aannemen
* Vakbonden mogen niet langer een overheidsfunctie als het uitbetalen van werklozen op zich nemen
* Vakbonden moeten, als openbare organisaties, de boeken openen. Geen geheime zwarte rekeningen in Luxemburg meer (deze laatste eis geldt ook voor werkgeversorganisaties)

Memorial

Ik vergat het te vermelden: vorige week was ik een aandachtig toeschouwer op de Memorial Vandamme. Atletiek volg ik niet, maar ik wou toch eens zien hoe snel die sprinters lopen. Van de lange afstandswedstrijden gaat iets bezwerends uit, vind ik. Ik hou van bezwerende dingen. Het mag daarom niet verbazen dat ik Blanka Vlasic opmerkte.

maX duSSeldorf bezigt AdSense

Google nam een poos terug Blogger over en op vrij korte tijd hebben ze een operationele oplossing uitgewerkt om de potentie van een dergelijke overname aan te boren. Als blogger kreeg ik de kans om in te tekenen op het AdSense programma. Zoals jullie kunnen zien hierboven, heb ik ingetekend op deze diensten.

Concreet: Hierboven zien jullie een balkje met advertenties uit de Google-portefeuille. Als jullie daar vaak op klikken, dan kan ik op een gegeven moment een cheque van Google Inc. in mijn brievenbus vinden. Waarvoor dank bij voorbaat!

Frankrijk kende homohuwelijk in 15de eeuw

intrigerend artikel

In het Frankrijk van de late middeleeuwen konden twee mannen op een legale wijze samenwonen als ze verbonden waren door een 'affrèrement', een soort broederschap. Dat meldt het wetenschappelijke tijdschrift EOS.

Volgens historicus Alan Tulchin zijn er in het verleden voorbeelden te vinden van wettelijke samenwoning door partners van hetzelfde geslacht. Omstreeks 1400, zo blijkt uit oude documenten, konden in Frankrijk twee mannen, frères of broers genaamd, een specifiek contract met de leefgemeenschap afsluiten om samen een huishouden te starten.

Dat broederschapscontract werd afgesloten bij een notaris en verleende aan beide mannen nagenoeg dezelfde plichten en rechten als in een huwelijk tussen man en vrouw. Het bezit werd gemeenschappelijk en beide mannen werden elkaars erfgenamen. De overeenkomst gold niet alleen voor bloedverwanten, ook mannen die geen familie waren, konden er gebruik van maken.

Als reden voor het samenwonen trof de historicus vaak 'de liefde voor elkaar' aan. 'Of de relaties ook seksueel waren, valt moeilijk te achterhalen. De samenwonende mannen hielden van elkaar en de gemeenschap aanvaardde dat. Wat er vervolgens gebeurde, staat niet in de contracten', zo wordt Alan Tulchin geciteerd in EOS.

Brussel in Vlaanderen?

Als Nederlandstalige Brusselaar moet ik over de positie van Brussel bij de op stapel staande staatshervorming wel eens discussiëren. Een helder verwoord standpunt vandaag in DS. Of het ook mijn standpunt is? Daar moet ik nog even over beraadslagen.


Waarom Brussel het best bij Vlaanderen hoort

Het lijdt geen tijfel dat Brussel zowat de enige factor is die België nog bij elkaar houdt. De laatste te nemen klip. De standpunten van de Franstalige en Nederlandstalige Brusselaars zijn bekend: een uitbreiding van het gewest voor de Franstaligen en voor de Vlaamse Brusselaars moet het gewest zijn lot in eigen handen nemen… Maar er is nog een ander spoor: Brussel kiest voor Vlaanderen, en daar heeft het veel redenen voor.

Sedert de consecratie van het derde gewest in 1989 gaat het met Brussel steil bergaf. Het Brussels aandeel in het bnp daalt van jaar tot jaar (nu nog 19 procent tegenover 25 procent tien jaar geleden); de werkloosheidsgraad is de hoogste van België (22 procent). Er wordt nog amper geïnvesteerd in huisvesting of sociale huisvesting. De bedrijven nemen de wijk naar de rand. De middenklassen trekken weg. Brussel wordt in sneltreinvaart een stad van steuntrekkers en zeer welgestelden.

Sinds de oprichting van het Brussels Gewest gaat het ook op taalvlak van kwaad naar erger. Het taalrapport 2005 van de vice-gouverneur spreekt boekdelen: slechts iets meer dan een kwart van alle personeelsaanstellingen in de 19 Brusselse gemeenten en OCMW's geschiedden in dat jaar conform de taalwetgeving. De schorsingen die de vice-gouverneur om die reden uitvaardigt, blijven echter dode letter, omdat de Brusselse regering er geen gevolg aan geeft. De beruchte Brusselse openbare ziekenhuizen zijn zelfs geheel aan alle taaltoezicht onttrokken.

Deze negatieve ontwikkelingen zijn het gevolg van de onzinnige constructie die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is, wat een dubbele breuklijn met de realiteit betekent.

Vooreerst is het een 'technische' breuk binnen de grootstad tussen de kernstad en de rest van de agglomeratie. Het grondgebied van het BHG werd om taalredenen beperkt tot de 19 gemeenten, dit is: tot de vooroorlogse agglomeratie. We mogen echter gerust stellen dat ondertussen zo goed als geheel Vlaams-Brabant (en maar een klein stukje van Waals-Brabant) met Brussel-19 vergroeid is en dat het er, micro-economisch en verkeerstechnisch, een eenheid mee vormt.

De feitelijke agglomeratie van Brussel reikt immers tot aan de poorten van Aalst, Mechelen en Leuven. Het Vlaams Gewest neemt best de kosten (financieel en economisch) voor de werking en de uitbouw van de hoofdstedelijke zone voor zijn rekening. Dit is niet meer dan normaal, want Brussel ligt met al zijn vezels verankerd in de Vlaamse economische ruimte.

Hier stoten we op de tweede breuk: een autonoom Brussel betekent een politieke kloof tussen de grootstad en haar uitgestrekte complementaire achterland. Brussel vormt een integraal deel van de bredere structuur die Vlaanderen heet. Brussel, Antwerpen, Gent, Mechelen en Aalst en Leuven vormen zichtbaar één immens stedelijk gebied. Brussel vormt in elk opzicht de economische hoofdstad, het kloppend hart van Vlaanderen. Brussel en Vlaanderen vormen één onscheidbare sociale en economische entiteit en die wordt best als een geheel bestuurd.

De Franstaligen in en om Brussel moeten zich helemaal niet bedreigd voelen. Net als de Duitstaligen in het Waals Gewest, kan Franstalig Brussel een autonome taalgemeenschap worden.

Anderstalige burgers komen intussen vanzelf tot het besef dat Nederlands een troef is op de arbeidsmarkt. De talrijke anderstalige nieuwkomers zitten niet met historische complexen ten aanzien van het Nederlands, zoals de autochtone Franstalige Brusselaars, die zelf een minderheid zijn.

In een volgende communautaire bespreking moet Vlaanderen de fusie van het Brussels Gewest met het Vlaams Gewest ter tafel brengen. Zo zal de Vlaamse regering de grondgebonden bevoegdheden over Brussel-19 uitoefenen. De materiële en sociale verloedering van het BHG enerzijds en de sterke Vlaamse economie anderzijds zijn daarbij doorslaggevende argumenten.

Vlaanderen van zijn kant moet de Franstaligen als een culturele minderheid in zijn schoot opnemen. De Vlaamse deelstaat staat financieel garant dat deze Franstalige gemeenschap haar bevoegdheden qua cultuur, onderwijs, gezondheidszorg en andere persoonsgebonden materies in Brussel-19 en de faciliteitengemeenten kan uitvoeren. Brussel-19 wordt dan weer best een fusiestad met één gemeenteraad, schepencollege en burgemeester, aangevuld met districtsraden.

Dit voorstel betekent een win-winsituatie voor de Brusselaars én de Vlamingen. Hier ligt een serieuze uitdaging, een combinatie van ambitie en generositeit, voor de Vlaamse politieke klasse.

Julien Borremans is actief in Meervoud, IJzerbedevaartcomité en de debatclub 'Arm en Rijk'