Pas gelezen: De koude revolutie van Michel Houellebecq

Dit boek bevat essays van en interviews met Houellebecq (spreek uit: wuilebek). Naar aloude gewoonte bespreek ik niet maar geef citaten:

Jongeren worden geacht tolerant, liberaal, optimistisch, mondialistisch, hip enzovoort te zijn. Voor het overgrote deel zal dat ook wel kloppen: na 50 jaar afstomping is dat wel het minste.

Persoonlijk heb ik feministes altijd als sympathieke, in principe onschadelijke tuttekoppen beschouwd, die helaas gevaarlijk zijn door hun ontwapenende gebrek aan scherpszinnigheid.

Ik heb zelf nooit tot een clan behoord en voel diepe minachting voor mensen die zich wel in zo'n groepsstructuur laten opsluiten. ... De grote bezingers van de negritude zouden zich toch wat ongemakkelijk hebben gevoeld bij het black cultuurtje. En ik durf me haast niet voorstellen hoe Proust het zou hebben gevonden om tot de gay writers te worden gerekend.

Het eerste voordeel als je van eenvoudige komaf bent, is dat je geen enkel respect hebt voor het volk; het tweede, dat je dat ook niet hebt voor links.

Literatuur dient nergens toe. Als ze ergens toe diende, had het linkse gespuis dat het intellectuele debat de hele twintigste eeuw lang heeft gemonopoliseerd niet eens kunnen bestaan. Het was een waardeloze eeuw, en bovendien vreselijk hoogdravend. Een eeuw die graag volkomen serieus de idiootste vragen stelde, in de trant van: "kan er na Auschwitz nog poëzie worden geschreven?"

Eigenlijk heb ik schijt aan de politiek; ik heb absoluut geen behoefte om week in, week uit de laaghartige dan wel stompzinnige manoeuvres van mijn leiders in de gaten te houden.

Ik denk dat het zinloos is om stil te staan bij Jacques Chirac: het is volkomen duidelijk dat die imbeciel bereid is wat dan ook te zeggen of te doen om aan de macht te blijven - het is niets anders dan een ergere, dommere versie van Mitterand. Op Chirac stemmen is niet eens stemmen; dan kun je net zo goed gaan pissen in het stemhokje.

Bij presidentsverkiezingen gaat het ook min of meer om het kiezen van een stamhoofd. Ik heb in dat geval de neiging om iemand te kiezen die niet uitzonderlijk corrupt is en op ideologisch vlak niet volkomen krankzinnig; iemand in wie ik een minimaal vertrouwen kan hebben - voor vijf jaar, laten we niet overdrijven.