Pas herlezen: Heart of Darkness van Joseph Conrad

Toen Conrad nog een jongetje was, waren er nog witte plekken op de wereldkaart, onbekende gebieden. Hij kon ze bereizen, de lucky bastard!

Boeken herlezen doe ik niet vaak en als ik het doe, is het omdat ik van een vertelling helemaal weg ben. Van Heart of Darkness is dat nooit het geval geweest dus weet ik eigenlijk niet waarom ik het herlezen heb. Ik denk dat ik wou zien of het niet aan mij lag, dat dit monument mij niet had aangesproken. Maar ook bij deze tweede lezing moest ik mij er doorheen sleuren. Het is pas als de boot gaat varen, ongeveer halverwege het boek dat er wat tempo in het boek komt, en dan nog. Kurtz is één van de belangrijkste personages die de literatuur heeft voortgebracht! Ik vind er niet veel aan. Er worden naar mijn goesting te weinig echte voorvallen, te weinig woorden van de man weergegeven. Het zijn meer algemene beschrijvingen, die suggestief moeten zijn.

Enfin, om de auteur wat eer aan te doen, enkele sterke citaten:

Vlakbij werd een neger afgetuigd. Ze zeiden dat hij op een of andere manier de brand had veroorzaakt. Of dat nu waar was of niet, hij liet een vreselijk gekrijs horen.

Dat was het ergste, het vermoeden dat ze niet onmenselijk waren. Ze krijsten en sprongen en draaiden wild rond en trokken afschuwelijke gezichten, maar wat je deed huiveren was enkel en alleen de gedachte aan hun menselijkheid - de gedachte aan je verre verwantschap met dit woeste uitgelaten rumoer. Afstotelijk.

De vrouwen staan erbuiten - moeten er ook buiten staan. Wij moeten hen helpen in hun eigen mooie wereld te blijven, om te voorkomen dat de onze nog slechter wordt.