vrijdag, juni 23, 2006

Pas gelezen: Pizzeria Kamikaze van Etgar Keret

Een bestseller in Israël is dit werk, en van een jonge auteur. Het is een dun boekje, en het titelverhaal was zo kort dat ze er enkele kortverhalen voorgeplakt hebben. Twee waren zeer goed.

Het hoofdverhaal zelf zou een goed script zijn voor een joodse slapstick. Er bestaat een hiernamaals voor zelfmoordenaars. Gekwelde joden ontmoeten er van tijd tot tijd een Arabische zelfmoordenaar.

donderdag, juni 22, 2006

a blog dedicated to cats that look like hitler

Pas gelezen: Alleman van Philip Roth

Alleman takelt af, moet Roth gedacht hebben, laat ik er een boek over schrijven. De titel lag voor de hand. Hij beschrijft de tragedie van oude mensen, met veel ziekenhuismomenten, en hoe ze hun leven overschouwen.

> Ze geneert zich om wat er van haar geworden is, dacht hij. Ze geneert zich, ze is zo ontluisterd, zo vernederd, dat ze zichzelf niet meer herkent. Maar wie van hen was dat niet? Ze geneerden zich allemaal om wat er van hen geworden was.

> Oud worden is geen strijd, oud worden is een slachting.

Het boek is losjes gestructureerd, alsof Roth het uit zijn mouw schudde, en waarschijnlijk was dat het geval, de man heeft zoveel talent en bouwde zoveel stielkennis op dat hij daar mee weg komt, en beter.

De protagonist was een reclameman, die geregeld van vrouw veranderde en daarmee geen vrienden maakte in zijn familie.

woensdag, juni 21, 2006

Bill gewogen

In zijn e-column in DS acht Dominique Deckmyn de tijd rijp om Bill Gates' bijdrage aan de computerindustrie te wegen. Hij stelt: "Hij zag in dat het besturingssysteem meer kan zijn dan het laagje software dat je harde schijf aanstuurt (DOS stond letterlijk voor Disk Operating System)."

Deckmyn betoogt verder dat Microsoft, in tegenstelling tot wat veel beweerd wordt, snel bijstuurde richting web, zeker als je de omvang van het bedrijf in ogenschouw neemt.

maandag, juni 19, 2006

Geflitst bij het schaken

Vrijdag heb ik in Bxl iemand gearresteerd zien worden voor schaken op straat. Een jonge Jamaicaan zat in de Nieuwstraat met een schaakbord en -klok en iedereen die met hem wilde snelschaken was welkom. Ik heb een viertal mensen ingemaakt zien worden — de rastaman was dan ook naar eigen zeggen de beste snelschaker van zijn land.

Hij had ook een bakje staan waar toeschouwers geld in mochten gooien. Hij spaarde voor een reis naar Jamaica om zijn overleden vader te gaan begraven.

Na een tijdje kwam er een combi aangereden met een stuk of zes agenten, die de man vroegen in te stappen. Toen het niet snel genoeg ging en het publiek protesteerde, hebben ze hem een handje geholpen. Zijn spullen mocht hij niet eens meenemen.

Uit een korte google blijkt dat mensen met hetzelfde verhaal (beste schaker van Jamaica, moet dringend naar huis voor overleden vader) wel vaker voorkomt. Deze man schaakte in elk geval zeer goed.

zaterdag, juni 17, 2006

L'Equipe vergist zich van doelwit

Johnny Halliday die de dopinggeruchten rond Zinedine Zidane hard maakt ... het lijkt een klucht maar het is bittere ernst. De man vertelde dat hij van de voetballer een adres kreeg waar ze aan bloeddoping doen, en dat hij daar zeer wel bij gevaren is; hij voelt zich veel fitter met dergelijke behandelingen. Men kan zich dus vragen stellen bij de prestaties van Zidane. De speler was omnipresent op een voetbalplein, en nooit te uitgeput om, ter plekke aangesprint, het beste van zijn fabuleuze technische kunnen te laten zien. Wie de speler heden ten dage over de grasmat ziet strompelen, begrijpt dat dit schier onmogelijk was zonder zijn doping. De sportkrant L'Equipe voerde een hevige oorlog tegen Lance Armstrong, terwijl de feiten hoogst discutabel zijn. Waarom stellen ze zich niet de vraag of Frankrijk zijn wereldtitel uit 98 en zijn Europese titel uit 2000 moet inleveren? En waarom kijken wij Belgen met zoveel verwondering naar landen die wel nationale trots kennen?

Nu blijkt ook Messi aangetast door de verboden middelen. Barcelona dient de jonge Argentijn al sinds jaren groeihormonen toe. Anders was het slechts een Robinho geworden.

Kinshasa vaut bien une messe

Aan het brein van de Congolese president kan deze gedachte niet ontsproten zijn, want daarvoor kent hij ongetwijfeld niet genoeg geschiedenis. Het moet een van zijn medewerkers geweest zijn.

Kabila is al vijf jaar president en leeft al jaren samen met Olijfje Lembe, maar nu, in volle verkiezingstijd, achtte hij het nodig zich in de echt te verbinden. De televisie en de radio zonden het gebeuren live uit. Voordien, zo gaf hij als reden op, had hij het te druk met het besturen van het land om tijd te vinden om te trouwen.

Pas gelezen: Ultramarijn van Henk van Woerden

De Gouden Uil ging naar Ultramarijn van Henk van Woerden. Het boek wou ik niet helemaal lezen omdat het een liefdesverhaal betreft, niet echt mijn ding. Maar eenmaal begonnen, was ik zo verbluft door de mooie suggestieve stijl dat ik veel minder oversloeg dan voorzien. Al is er op sommige plaatsen iets meer flou artistique dan ik nodig had. Fragmentjes:

Ze schuifelt achterwaarts de kamer uit. In een vna zijn onverkochte tijdschriften heeft ze gelezen dat Aziatische vrouwen zo een vertrek verlaten en dan ook nog helemaal dubbelgevouwen. Haar schuifelpas ontlokt een glimlach. Zo herinnert ze zich hem het liefst, wanneer hij weer van huis is: de vader die malligheid uithaalt, haar moeder kietelt tot ze bijna huilen moet, of aan het strand breed lachend de sorbetverkoper salueert. Het beste is toch om te doen of je voor het geluk bent geboren.

'Wij zwerven rond in de duisternis der eeuwen. Wij zijn allen op zoek naar de schaarse vonkjes licht die, eenmaal samengebracht, de zaligheid zullen inluiden.'

Toen ze hem ten slotte onder de deken naar zich toe trok, huiverde Charis: dierbaar als een lam dat de keel wordt overgesneden.

Ivoorkust > Ghana

Mijn ploeg, Ivoorkust, ligt er al uit, na amper twee speeldagen. Nochtans waren ze tegen Argentinië en Nederland twee keer niet de mindere. Maar in de tweede helft tegen Nederland, toen ze een achterstand moesten ombuigen, miste ik wat bezieling.

Ik heb mij dus moeten verleggen, en heb Ghana uitgekozen. Ik beleefde er jaren geleden nog schone dagen, en van alle Afrikaanse landen die ik al bezocht, beviel Ghana mij meest. Tegen een zeer sterk Italië leverden ze een zeer sterke prestatie, en Tsjechië, toch niet om het even wie, konden ze verslaan. Super.

Het grote verschil met Ivoorkust is de keeper, Kingston, die spectaculaire reddingen verrichtte. Een vliegenvanger als de Ivoriaanse Tizié hoort niet op een wereldbeker anno 2006.

Een speciale pluim voor Essien, de centrale Ghanese middenvelder die ik al jaren in de mot heb, ontegensprekelijk een van de beste spelers van de wereld (zie foto). En voor het Duitse publiek dat hard voor Ghana supporterde, zingend O, was ist das schön. Het moet die gasten deugd gedaan hebben, in een stadion waar veel meer Tsjechen dan landgenoten aanwezig waren.

En verder: de revelatie van het tornooi voor mij is Tevez, de tweede Messi. Dat Saviola een stukske kan voetballen, wisten we al. Eigenaardig dat Barça hun huurling niet terughaalt. En mikt op spelers als Henri en Lampard, spelers die er niet thuis horen, zie maar Van Bommel.

donderdag, juni 15, 2006

Bedenker 'Axis of Evil' gaat voor echte fictie

De Amerikaanse president George Bush verliest de jarenlange opsteller van zijn toespraken en tegelijkertijd een van zijn meest invloedrijke medewerkers. Volgens de krant Washington Post stapt Michael Gerson binnenkort op.
De 42-jarige Gerson heeft de voorbije zeven jaar bijna alle formuleringen bedacht die het presidentschap van Bush hebben gemarkeerd, waaronder het begrip 'As van het Kwaad' waarmee Iran, Irak en Noord-Korea werden bedoeld.
Gerson wil zich in de toekomst vooral toeleggen op het schrijven van echte fictieboeken.

Pas gelezen: Crisiscommunicatie

Van tijd tot tijd lust ik een business book. Deze keer over Crisiscommunicatie, kwestie van op het ergste voorbereid te zijn. Wat ik aangekruist heb:

- De eigen werknemers kunnen een heel goed kanaal zijn om geruchten tegen te spreken.
- Als een actiegroep een bepaalde studie lanceert die een bepaald product, bedrijf of sector in een negatief daglicht stelt, is het essentieel om de communicatie niet specifiek op die aanval te richten. Op dat moment wordt men immers in de defensieve rol geduwd en is men gedwongen telkens te reageren op elk nieuw item rond de studie.
- Probeer steeds een stap verder te denken met betrekking tot wat de media nodig hebben of waarin ze geïnteresseerd zijn.
- (in debatten:) Als u in de rede wordt gevallen door iemand anders dan de persoon tegen wie u aan het spreken bent, vermijd dan alle oogcontact en ga er zeker niet op in.

woensdag, juni 14, 2006

Pas gelezen: Los van Tom Naegels

Een jaar na verschijning heb ik eindelijk dit gehypet boek van Naegels kunnen lezen. De schrijver maakt een kritisch portret van de allochtoon alhier met drie door elkaar geweven verhaallijnen:

1 De grootvader takelt af en haalt verbitterd uit naar de migranten
2 De auteur heeft een relatie met een Pakistaanse die er oppervlakkige interesses op nahoudt
3 De auteur verslaat als journalist de rellen in Borgerhout

Ik lust het wel, dit werkje. Het geeft aan hoe we alhier verrechtst zijn de afgelopen jaren, een tendens waaraan ik zelf niet onderuit kom. Dat hij aandacht besteed aan De Strangers, is leuk. De Antwerpse groep bracht mij al hard aan het lachen. Mijn grootvader zong graag hun liedjes, als hij zich 's middags na het eten terugtrok op het toilet. Natuurlijk wist hij dat mijn broer en ik voor de deur wachtten, om hem te horen grollen. Hij verzorgde de show. Hij takelt ook af en kan tevens gevat uit de hoek komen over de huidige toestand in onze contreien. Als ik doorga, schrijf ik iets gelijkaardigs als Naegels. Dat is ook mijn kritiek. Het is iets te veel een lang uitgevallen column, te weinig fictie, te weinig spanning.

In elk geval, het boek van Naegels blijft besproken, een jaar na publicatie. Zie onderstaand artikel uit de Knack van deze week:

>>>Tom Naegels was de literaire hype van vorig jaar. De literaire vakpers heeft het daar nog steeds moeilijk mee.

Het tijdschrift Yang gebruikt in zijn nieuwste nummer een (late) recensie van Los, het bejubelde en bekroonde boek van Tom Naegels, om af te rekenen met de 'bijlagenredacties' die volgens hen de literaire kritiek naar de filistijnen hebben geholpen.

Marc Reugebrink, die zelf voor de boekenbijlage van De Morgen werkt, veegt de vloer aan met het corps de critique dat niet heeft gezien hoe slecht Los eigenlijk wel was. 'Goed, het boek is gehypet. Dat is op zich niets bijzonders en in kringen van de bijlagencultuur wordt er ondanks de klaarblijkelijke incompatibiliteit van journalistiek en literaire kritiek nu eenmaal vaak met vooral enkel journalistieke ogen naar literatuur gekeken.' Volkomen onterecht, vindt Reugebrink. Naegels kan immers niet schrijven en hij snijdt in Los slechts 'schijnproblemen' aan 'die een werkelijkheid creëren waarin zoiets als extreemrechts heel goed gedijt'. Lees: als het Vlaams Belang stemmen wint, is dat de schuld van Tom Naegels.

Naegels bashen is in, blijkbaar. In het januarinummer van Rekto: Verso maakten Bert Van Raemdonck en Wouter Hillaert (recensent voor De Morgen) kipkap van Beleg, het toneelstuk van Tom Naegels. In hun artikel, dat een parodie wil zijn op een kookprogramma, schrijven ze: 'Onze patron heeft ook altijd een potje exotische kruiden bij de hand, die zijn gerechten een herkenbare, soms zelfs voorspelbare smaak geven. Dat laatste mag de pret echter niet drukken, want voorspelbaarheid is een absolute zegen voor kookprogramma's als 'Morgen beter', 'TerZake' en 'De zevende dag'. (...) Dit bijzondere 'Beleg', het eerste theatermenu van onze chef, typeert zijn werk ten voeten uit: je proeft er alle ingrediënten in, maar het geheel heeft volstrekt geen eigen smaak.'

maandag, juni 12, 2006

Annemans

In een interview in DS vandaag vertelt Pierre Chevalier dat Verhofstadt ten tijde van zijn verruiming van de PVV tot de VLD ook "experimenteerde" met rechtse figuren als Gerolf Annemans.
Waarvan akte.

zondag, juni 11, 2006

Ontfloerst racisme

De Ivorianen waren zeer goed tijdens hun eerste WK-match, maar het volstond niet, spijtig genoeg. De wedstrijd kon perfect anders kantelen. Enfin, de Argentijnen speelden eveneens knap van voet tot voet.

Kanaal 2 leverde commentaar. Het racisme, nauwelijks onfloerst, was constant. De efficiëntie en de discipline van het Argentijnse elftal werd meermaals afgezet tegen wat de Ivorianen brachten. We mochten bijna blij zijn dat ze hun speren niet bij hadden op het terrein. Het eerste doelpunt kwam tot stand na een ongelukkige scrimmage in de Ivoriaanse zestienmeter. Geert Devlieger: "We hadden nog zo gewaarschuwd voor de onoplettendheid van de Ivorianen!" Waarom werd Franky Vanderelst niet gewaarschuwd in '90 dat hij niet onoplettend mocht staan toekijken als David Platt bij het leer kwam?

Wat weten we over Geert Devlieger? De blonde man stond in het doel bij de Rode Duivels in tijden dat de criteria om tot de nationale selectie te horen zeer democratisch waren. Dat hij denkt in 19e eeuwse vooroordelen en zich aldus uitdrukt, kunnen we hem niet kwalijk nemen. Maar kunnen ze voor de tv aub andere commentatoren zoeken?

zondag, juni 04, 2006

Weltmeister

Het WK voetbal begint morgen, en eigenlijk horen we nu niet te spreken van WK maar van WM, naar het mooie Duitse woord Weltmeister. Het is lang geleden dat ik er zo naar uitzag, sinds '94 denk ik, de laatste keren dat de Rode Duivels met een knappe selectie afreisden. Deze keer zijn ze er niet bij, en dat is een geruststelling. In de kranten geen paginagrote interviews met de Nico Vankerckhovens van deze wereld. Er is meer aandacht voor de goede spelers, en die zijn niet zeldzaam op dit WK. Om maar eens een greep te noemen van het Spaanse en Braziliaanse middenveld: Xavi, Reyes, Iniesta, Joaquin, Fabregas, Kaka, Ronaldinho, Juninho.

Mijn hart gaat evenwel uit naar de Olifanten van Côte d'Ivoire. Naar Dindane en Emmanuel Eboué (hopelijk spelen ze met die geniale truitjes van op de foto). Als ze Weltmeister worden, dat beloof ik hier plechtig, dan neem ik het vliegtuig naar Abidjan om daar feest te vieren.

donderdag, juni 01, 2006

Düsseldorf weigert literatuurprijs uit te reiken aan Peter Handke

Düsseldorf weigert de Heinrich Heine-prijs te overhandigen aan de Oostenrijkse schrijver Peter Handke die de begrafenis van de Joegoslavische ex-president Slobodan Milosevic bijwoonde.

Voor alle duidelijkheid; het gaat over het gemeentebestuur van.