dinsdag, september 18, 2007

Brussel in Vlaanderen?

Als Nederlandstalige Brusselaar moet ik over de positie van Brussel bij de op stapel staande staatshervorming wel eens discussiëren. Een helder verwoord standpunt vandaag in DS. Of het ook mijn standpunt is? Daar moet ik nog even over beraadslagen.


Waarom Brussel het best bij Vlaanderen hoort

Het lijdt geen tijfel dat Brussel zowat de enige factor is die België nog bij elkaar houdt. De laatste te nemen klip. De standpunten van de Franstalige en Nederlandstalige Brusselaars zijn bekend: een uitbreiding van het gewest voor de Franstaligen en voor de Vlaamse Brusselaars moet het gewest zijn lot in eigen handen nemen… Maar er is nog een ander spoor: Brussel kiest voor Vlaanderen, en daar heeft het veel redenen voor.

Sedert de consecratie van het derde gewest in 1989 gaat het met Brussel steil bergaf. Het Brussels aandeel in het bnp daalt van jaar tot jaar (nu nog 19 procent tegenover 25 procent tien jaar geleden); de werkloosheidsgraad is de hoogste van België (22 procent). Er wordt nog amper geïnvesteerd in huisvesting of sociale huisvesting. De bedrijven nemen de wijk naar de rand. De middenklassen trekken weg. Brussel wordt in sneltreinvaart een stad van steuntrekkers en zeer welgestelden.

Sinds de oprichting van het Brussels Gewest gaat het ook op taalvlak van kwaad naar erger. Het taalrapport 2005 van de vice-gouverneur spreekt boekdelen: slechts iets meer dan een kwart van alle personeelsaanstellingen in de 19 Brusselse gemeenten en OCMW's geschiedden in dat jaar conform de taalwetgeving. De schorsingen die de vice-gouverneur om die reden uitvaardigt, blijven echter dode letter, omdat de Brusselse regering er geen gevolg aan geeft. De beruchte Brusselse openbare ziekenhuizen zijn zelfs geheel aan alle taaltoezicht onttrokken.

Deze negatieve ontwikkelingen zijn het gevolg van de onzinnige constructie die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is, wat een dubbele breuklijn met de realiteit betekent.

Vooreerst is het een 'technische' breuk binnen de grootstad tussen de kernstad en de rest van de agglomeratie. Het grondgebied van het BHG werd om taalredenen beperkt tot de 19 gemeenten, dit is: tot de vooroorlogse agglomeratie. We mogen echter gerust stellen dat ondertussen zo goed als geheel Vlaams-Brabant (en maar een klein stukje van Waals-Brabant) met Brussel-19 vergroeid is en dat het er, micro-economisch en verkeerstechnisch, een eenheid mee vormt.

De feitelijke agglomeratie van Brussel reikt immers tot aan de poorten van Aalst, Mechelen en Leuven. Het Vlaams Gewest neemt best de kosten (financieel en economisch) voor de werking en de uitbouw van de hoofdstedelijke zone voor zijn rekening. Dit is niet meer dan normaal, want Brussel ligt met al zijn vezels verankerd in de Vlaamse economische ruimte.

Hier stoten we op de tweede breuk: een autonoom Brussel betekent een politieke kloof tussen de grootstad en haar uitgestrekte complementaire achterland. Brussel vormt een integraal deel van de bredere structuur die Vlaanderen heet. Brussel, Antwerpen, Gent, Mechelen en Aalst en Leuven vormen zichtbaar één immens stedelijk gebied. Brussel vormt in elk opzicht de economische hoofdstad, het kloppend hart van Vlaanderen. Brussel en Vlaanderen vormen één onscheidbare sociale en economische entiteit en die wordt best als een geheel bestuurd.

De Franstaligen in en om Brussel moeten zich helemaal niet bedreigd voelen. Net als de Duitstaligen in het Waals Gewest, kan Franstalig Brussel een autonome taalgemeenschap worden.

Anderstalige burgers komen intussen vanzelf tot het besef dat Nederlands een troef is op de arbeidsmarkt. De talrijke anderstalige nieuwkomers zitten niet met historische complexen ten aanzien van het Nederlands, zoals de autochtone Franstalige Brusselaars, die zelf een minderheid zijn.

In een volgende communautaire bespreking moet Vlaanderen de fusie van het Brussels Gewest met het Vlaams Gewest ter tafel brengen. Zo zal de Vlaamse regering de grondgebonden bevoegdheden over Brussel-19 uitoefenen. De materiële en sociale verloedering van het BHG enerzijds en de sterke Vlaamse economie anderzijds zijn daarbij doorslaggevende argumenten.

Vlaanderen van zijn kant moet de Franstaligen als een culturele minderheid in zijn schoot opnemen. De Vlaamse deelstaat staat financieel garant dat deze Franstalige gemeenschap haar bevoegdheden qua cultuur, onderwijs, gezondheidszorg en andere persoonsgebonden materies in Brussel-19 en de faciliteitengemeenten kan uitvoeren. Brussel-19 wordt dan weer best een fusiestad met één gemeenteraad, schepencollege en burgemeester, aangevuld met districtsraden.

Dit voorstel betekent een win-winsituatie voor de Brusselaars én de Vlamingen. Hier ligt een serieuze uitdaging, een combinatie van ambitie en generositeit, voor de Vlaamse politieke klasse.

Julien Borremans is actief in Meervoud, IJzerbedevaartcomité en de debatclub 'Arm en Rijk'

0 Reacties:

:
:
:

BloggerHacks

<< Home