Existentieel probleem

Er bestaat tegenwoordig een existentieel probleem in mijn leven, al weze het een klein. Het lampje in mijn toilet is al enkele stuk. Normaal heb ik altijd enige reservepeertjes liggen, maar nu dus niet. Mezelf kennende weet ik dat het nog een week zal duren voor ik eraan denk bij bezoek aan de supermarkt lampen mee te brengen.

Wat te doen ondertussen. Ik kan in het donker mijn gevoeg doen, zeker, het is alleen, ik heb de gewoonte uitlaat of dwarskijker te lezen terwijl ik bezig ben. In geval van opspelende constipatie grijp ik ook wel eens naar de column van brusselmans. Schijtinkt, weet u wel. Die is niet leesbaar in het donker. Ik kan eventueel de deur van het toilet openzetten en genieten van het licht in de inkom, maar zoals iedereen die van de beslotenheid van de kleinste kamer houdt weet, is dat niet hetzelfde. (de constructie van de laatste zin kan beter, kwou gewoon zeggen dat het tocht als je moet kakken met de deur open)