De revolutie is een sterk merk

In Mondiaal Magazine, Mo* voor de vrienden, staat deze maand een sterk artikel. Lezers van het tijdschrift zullen opmerken: er staat elke maand wel een sterk artikel in. Dat is waar. Deze keer bijvoorbeeld over hoe de illegalen leven in ons land. Waar ik op wil wijzen is dat er deze week een superbonus te lezen staat: een reportage over het Activism Festival in Tirana. Daar kwamen bijeen: jonge revolutionairen uit Albanië, Georgië, Oezbekistan, Oekraïne, Libanon, Azerbeidzjan, Kosovo en meer van dat soort maffe landen. Hoe het komt dat ik geen uitnodiging voor die bijeenkomst gekregen heb, ik weet het niet. Onterecht is het alleszins.

De revolutie is een sterk merk, is de titel van de reportage. Wat daarmee bedoeld wordt is dat de jonge revolutionairen hun inspiratie eerder halen bij Coca-Cola dan bij de Parijse opstand van '68. De Servische Otpor!-militanten voerden hit-and-run operaties uit waarbij ze ervoor zorgden dat hun stickers overal in het straatbeeld verschenen. Hun logo verscheen op paraplu's, t-shirts, aanstekers, ...

De jongeren weten dat ze de media nodig hebben en schuiven gêne opzij. Eén van hen vertelt: "Als je gaat betogen en een Franse journalist interviewt je, zeg hem dan dat dit zoiets is als Parijs '68. Als de journalist een Pool is, vergelijk je beweging dan met Solidarnosc."

Die gasten geloven ook in de kracht van spotternijen. Tijdens de presidentsverkiezingen in Azerbeidzjan liep een op straat met een ezel. Over de ezel ging een kleed met daarop geverfd: stem voor mij.

Volgend paragraafje onderlijnde ik:
Ako Minashvili (aan de naam te zien moet het een Georgiër zijn) roept de activisten uit Azerbeidzjan, Oezbekistan en Wit-Rusland op troost te vinden in de opwinding van hun strijd. 'Sinds wij gewonnen hebben, is het leven behoorlijk saai geworden.'
Ik denk meteen aan het boek van Lieve Joris over Hongarije, waarin ze beschreef hoe de vooraanstaande Samizdat-oppositieleiders zich verveelden na de val van het communisme.