De poëzie van de macht

Hey, gisteren heb ik Angela Merkel gezien. Ze passeerde in een grote wagen langs het kruispunt waar ik wachtte op het groene ventje om over te steken. Onbenullen beweren dat Merkel qua charisma niet kan tippen aan haar voorganger Schröder. Voorwaar, ik typ u, er zijn weinig vrouwen op deze wereld met boeiendere ogen. Schröder en Fischer zijn in vergelijking met Angela niets anders dan vulgaire macho's.

De rechtbank van Istanbul heeft het proces tegen de schrijver Orhan Pamuk uitgesteld. De man had het bestaan te beweren dat de Turken een miljoen Armeniërs en dertigduizend Koerden geliquideerd heeft. Er zijn weinig historici die hem tegenspreken. Ik heb enkele van de 3.000 vernietigde dorpen in Turks Koerdistan gezien, waardoor de ongeletterde boeren naar de verpauperde Koerdische steden moesten trekken.

De Turkse premier Erdogan (zie foto met zijn vrouw) is best een geschikte kerel. Hij merkt fijntjes op dat de westerse pers toch wel veel aandacht heeft voor Pamuk, dat hij geen westerling mocht ontmoeten toen hij vier maanden moest brommen nadat hij een religieus gedicht voorgelezen had. Het is een populist maar gaat niet plat op zijn buik liggen. Hij heeft een cd op de markt gebracht met gedichten die hij voorleest. Wat hebben staatslui met poëzie dezer dagen? de Villepin schreef al een schier onleesbaar boek over de dichtkunst. Erdogan's cd verkoopt niet al te best. Ik had het hem nochtans graag gegund.

Wat een verschil met de muslimfundi Ahmadinejad. Met zijn doldwaze opmerkingen over het buitenland kan die schoft zo Belgisch begrotingsminister worden. 60 jaar te laat komt zijn geroep dat een joodse staat in Duitsland en Oostenrijk hoort te liggen. De Iraniërs verdienen beter (wij Belgen ook trouwens). De Iraniërs, dat zijn geen moslims. Dat zijn Perzen. Zoro-asters. Misschien moet de CIA maar eens investeren in het oprichten en ondersteunen van Iraanse vzw's die de Perzische roots propageren. Er zijn al moslims genoeg in de wereld!

Zondag is het grondwettelijk referendum in Congo. Er weet niemand wat er in de grondwet staat maar toch zal er ja gestemd worden. Het is uitkijken naar de opkomst en de organisatie van het gebeuren.