De Charmes van de Chaff

Een stadscafé is meestal mooi, maar het is kunstmatig, het werk van een designer. Het bier is er duur en de bediening onpersoonlijk. In een stadscafé komen rare snuiters binnengewandeld maar mensen praten er niet met elkaar, enkel met de compagnon aan hun tafel. Een dorpskroeg is 9 op de 10 archielelijk. Of het staat vol met kitscherige meubels, of het is intriest bruin. De prijs van het bier is democratisch en het is een ontmoetingsplaats van de buurt. Je kan er met iedereen een gesprek aanknopen, maar het zijn allemaal dorpelingen.

Probeer je nu eens een café voor te stellen dat de beste van twee werelden combineert. Voor mij is dat geen probleem: ik ben een geregeld bezoeker van de Chaff, het organische café met het grote raam met uitzicht op het plein en met de sympathiekste opdiensters van Brussel, te meer dat ik sinds kort altijd enkele biertjes van het huis krijg, bij wijze van getrouwheidspremie. (in den beginne was dat anders; een kameraad en ik kregen eens een rekening voorgeschoteld van 14 duvels. we rekenden af en buiten zei ik hem dat er iets niet klopte maar dat ik niet wist wat. na lang nadenken wist hij het: wij kunnen elk maximum 5 duvels drinken, hoe zouden we aan 14 geraakt zijn?)

Gisteren weer een mooie Chaff-avond beleefd. Eerst kwam er een oude Marokkaan zonder tanden aan ons tafeltje vervelend doen. Wat ik kon opmaken uit zijn gebrabbel was dat hij meegevochten had in de oorlog van '63 tegen Israël. Ik heb onmiddellijk gelogen dat ik jood was, en dat hij er verdacht berbers uitzag, dat hij dus evenveel last had van de Arabische expansiedrift als ik. Wat hij antwoordde heb ik niet begrepen want hij was beschonken en zonder tanden is het kennelijk niet makkelijk articuleren. Ala, de opdienster heeft hem eruit gegooid, of is hij gevlucht, ik weet het niet. Ik lette meer op het verjaardagsfeest van een Afrikaanse dame die een tafeltje verder achtereenvolgens een bord eten, een coupe ijscrème en een fles champagne voorgeschoteld kreeg. Ze huilde van geluk. Ik kwam er een huurder van mij tegen die mij eraan herinnerde dat hij achterstal had en mij cash vergoedde. Ik heb hem direct een pint getracteerd en als de opdienster vroeg of ik een verzoeknummer wou aanvragen, heb ik uit gewoonte geantwoord: Sergeant Pepper. Ik weet dat dat op hun harddisk staat.

Nu moet ik jullie vragen nooit naar de Chaff te komen. Laat het intact. Vergeet dat je die naam ooit al gehoord hebt.