De toekomstige tijd

Een collega-schrijvelaar zei mij twee jaar geleden (wat ik toen zeker nog was) eens: 'het is toch raar, het is pas als je achter een blanco blad papier gaat zitten dat je beseft dat sommige boeken in de verleden tijd geschreven zijn, en andere in de tegenwoordige tijd.'
'Hmm', antwoordde ik, verbergend dat ik daar nog nooit bij stilgestaan had. Als hij buiten was, zocht ik mijn teksten op en merkte dat de tijden niet overeen kwamen.
Nu denk ik al een paar dagen aan dit voorval. En vraag ik mij af waarom een tekst niet in de toekomstige tijd kan. Je leest zoiets nooit en toch moet het kunnen. Weet je wat, ik probeer het even, met de Brusselmans uit de laatste Humo.

>>Ik zal plots achterwaarts in het bos zitten kakken als ik plots een sirene zal horen. Is het de brandweer om mijn gat te blussen? Snel zal ik mij met enig mos reinigen en mijn onderbroek en broek in de juiste positie trekken. Dat de brandweer maar van mijn gat afblijft. Meer nog, ik heb met de brandweer niks te maken, tenzij ze mijn huis redden van de totale afbranding. Ik zeg nochtans iedere avond tegen mezelf: Hermannetje, doof jij maar goed je sigaret voor je naar bed gaat. En controleer terdege het gasvuur, of het nog aanstaat, na het bakken en braden. Men kan bijvoorbeeld niet voorzichtig genoeg zijn. Ondertussen zal ik nog steeds in dat bos staan. De sirene zal niet meer te horen zijn. Allicht zal het een politiewagen in de verte geweest zijn, continu op weg naar ergens.

Hey, ik heb leuke tekeningetjes gevonden voor als ik geen foto aan mijn post kan toevoegen.