Armenia 2

Van een oude dame krijg ik een boekje kado. Omdat ik een foto van haar genomen heb. Mijn boek was uit en de Ford Transit vertrok nog niet naar Tbilisi, Georgie. Dus ging ik wachtende mensen fotograferen. Werd blijkbaar gewaardeerd. Raar.

Ook een foto gemaakt van een Lada Niva. Wil er al lang een kopen en nu ik ze overal zie in Yerevan, is mijn kooplust haast niet meer te bedwingen. Een Lada Niva is de coolste wagen die er is.

Ineens denk ik terug aan de fantastische grootvader van het gezin in Yerevan, waar ik verbleef. Na enkele dagen vroeg ik zijn kleindochter waar hij toch hele dagen uithing. Elke morgen, on negen uur, gaat hij lopen. Om elf uur komt hij terug, hij wast zich en grootmoeder serveert hem ontbijt. Dan gaat hij naar het park om te schaken met zijn vrienden. Om vier uur komt hij terug, eten en enkele soaps bekijken. De meeste zijn Spaans en worden oversproken in het Armeens. Daarna gaat hij terug naar het park, chess till dusk. Ik antwoord haar graag oud te willen worden in een land waar ik kan schaken in de parken.

Hij is vannacht wakker geworden, vertelt zijn kleindochter: "Gisterenavond was hij al ongerust. Hij vroeg, maar hoe gaat Max terug geraken uit de stad, hij is alleen. Ik heb hem toen gerustgesteld. Maar vannacht werd hij wakker en stelde dezelfde vraag. Grootmoeder heeft hem verteld dat je al thuis was en dat hij verder kon slapen."

Het busje rijdt intussen. Putten in de weg. Verschrikkelijk. De ganse achterbank is voor mij. Ik slaap. Tot een man mij wakker maakt. Het is tijd om te eten. We zijn al in Georgie. Ik moet ergens gemist hebben geld te wisselen. De man, het is een Georgier, betaalt mijn eten en geeft mij sigaretten, de mijne zijn op. Mijn beeld van Georgiers schiet de hoogte in, ik wist alleen van het karakter van Stalin.