Bonjour Paresse

De Franse Corinne Maier kan niet overleven van haar boeken over psycho-analyse. Dus draait ze in de plaatselijke 35-urenweek mee. Waar ze niet veel doet overigens. Ze heeft daar nu een boek over geschreven, Bonjour Paresse, over de luiaards op kantoor. Ik meen dat ze daar in het Frans een uitdrukking voor hebben: faire le vide.

Volgens haar zijn er in een bedrijf drie soorten werknemers: volgers, hinderlijken en luiaards. "De volgers zijn het talrijkst. Ze sjokken doodgemoedereerd voort, proberen nooit iets te veranderen, stellen de gang van zaken nooit ter discussie en nemen nooit een initiatief dat ook maar enig effect zou kunnen sorteren. Het zijn kortom slome en ongevaarlijke types."

Wat niet kan worden gezegd van de hinderlijken. "Zij zorgen altijd voor rotzooi op een afdeling, zetten mensen tegen elkaar op, verpesten de sfeer en bezorgen hun collega's een depressie. Er zijn er gelukkig minder van dan van de eerste groep, maar ze richten veel meer schade aan."

En dan zijn er nog de luiaards. "Zij zijn niet zo zichtbaar; ze zijn discreet, voelen een zekere minachting voor de volgers en wantrouwen de hinderlijken als de pest. Hun enige doel is om zo weinig mogelijk drukte te veroorzaken."

Enkele tips voor luiaards:

U wordt niet beoordeeld op hoe u uw werk doet, maar op uw vermogen om u aan te passen aan het gestelde voorbeeld. Hoe meer u zich de clichétaal eigen maakt, hoe eerder men u zal geloven.

Aanvaard nooit, onder geen enkele voorwaarde, een functie met verantwoordelijkheid. U zou dan harder moeten werken, met als enige tegenprestatie een paar euro's meer (in feite 'peanuts').

Kies bij de grootste ondernemingen de meest nutteloze banen: adviseur, expert, onderzoeker, analist. Naarmate de functies minder nuttig zijn, is het ook moeilijker om uw 'bijdrage aan het geldscheppend vermogen van de onderneming' te kwantificeren. Vermijd functies op de werkvloer als de pest. Idealiter moet u er op mikken ergens 'opgeborgen' te worden. Improductieve banen, vaak staffuncties, zijn onbelangrijk, maar vallen ook buiten de druk van de hiërarchie. Kortom, het zijspoor.

Bent u eenmaal op zo'n zijspoor beland, dan moet u elke verandering zien te vermijden: al degenen die opvallen, worden ontslagen.

Probeer aan kleine signalen (details in de kleding, bepaalde grappen, een vriendelijke glimlach) de collega's te herkennen die net als u twijfelen aan het systeem en inzien hoe idioot het eigenlijk is.

Als u tijdelijke arbeidskrachten moet inhuren (uitzendkrachten, mensen die uitbesteed werk verrichten enz.), behandel hen dan altijd vriendelijk, want vergeet niet dat zij de enigen zijn die echt werk verzetten.

Hou goed voor ogen dat die belachelijke ideologie die het bedrijfsleven probeert uit te dragen niet waar is; nog even en de hele boel stort ongetwijfeld in elkaar. Zoals Stalin al zei: uiteindelijk overwint de dood. Het probleem is om erachter te komen wanneer...

Met dat boek heeft de schrijfster veel geld verdient. Benieuwd of ze op kantoor blijft.