India or Pakistan?

'Wat is er?' vraagt mijn vriend. 'Ik weet niet, mijn woorden lijden aan verwarring. Het is beter dat ik inhaak.' Ik leg de hoorn neer, schenk in de keuken een glas whiskey in en vlei me in de zetel. Ik bedenk dat mijn filters in de binnenzak van mijn jas zitten. Pff, een mens geraakt moeilijk helemaal geïnstalleerd.

Ik val in slaap in de zetel en wordt om drie uur 's morgens klaarwakker, een streep zever over mijn wang tot achter mijn oorlel. Op een weekdag geen slaap hebben tijdens de nacht is een gelegenheid; ik trek de stad in, ongehinderd door auto's of te ontwijken voetgangers die mijn gedachtengang interpunctueren.

Een soort kerstverlichting, opgeborgen in een transparante slang, is rond het etalageraam van de nachtwinkel gedrapeerd en flikkert op de uitgestalde waren: kleine flesjes Red Label, blikken bier en sigaretten. Ik koop een groot blik bier want mijn keel is droog geworden van dat halfuur stappen. Voor ik uit de winkel verdwijn, draai ik me om en vraag: 'India or Pakistan?' Normaal antwoorden die nachtelijke mannen met een spontane glimlach: 'Can't you see the difference?' Waarop ik nog wat zout in de wonde strooi: 'I can see the difference between mister Musharraf and mister Vajpayee but I can't tell from which country you might be.' Ooit was ik zeker met een Indiër van doen te hebben. Ik vroeg, behoorlijk dronken: 'I need cigarettes but I forgot my brand.' De wat gezette dertiger keek me aan en zei: 'You need a lucky strike.' Ik heb twee maanden lang Lucky Strikes gerookt.

De ongelukkige die ik vanavond mijn India-Pakistan-dilemma voorleg, is van Bangladesh. 'Oh, from Dhaka?' 'Yes', antwoordt hij, 'but I'm not born there.' 'Hugh city, Dhaka.' Dat ben ik opnieuw, mij niets aantrekkend van zijn geboortekwestie. 'Millions of people.' De verkoper beaamt. 'Like ants', voeg ik eraan toe en loop in één beweging de shop uit. De winkel ernaast slijt gitaren. In het onverlichte raam zie ik een accoustisch exemplaar met ernaast een ander houten waaruit wel een elektrische kabel vertrekt. Waarschijnlijk klinkt dat elektrisch instrument als een accoustisch, is het enkel het volume dat elektrisch opgedreven wordt. Ik ken weinig van gitaren. De blikvanger is de roze driehoekige. Wie durft daarmee een podium op? Prince misschien.

Over enkele uren moet ik mij naar de luchthaven begeven. Ik slaap niet meer, dool verder door de nachtstad, een gepaster afscheid van Brussel bestaat niet. Op het vliegtuig loop ik mijn schade wel in.